تلاش برای ناپدیدکردن

اول مارس در جهان روز مبارزه با همه اشکال تبعیض است. درحال‌حاضر نسل‌کشی که در غزه رخ می‌دهد، مورد توجه قرار نمی‌گیرد.

یورونیوز گفت‌وگویی با یک زن فلسطینی اسیر اسرائیلی‌ها انجام داده است. «نابله» بارها مورد بازرسی و بازجویی‌های مکرر با اسلحه قرار گرفته است. او و خانواده‌اش معتقد بودند هیچ‌جا امن نیست. نیروهای اسرائیلی در تاریخ ۲۴ دسامبر وارد مدرسه‌ای شدند که آنها پناه گرفته بودند. او گفت: «وحشت‌زده بودم. فکر می‌کردند می‌خواهند ما را اعدام و همان‌جا دفن کنند». نیروهای اسرائیلی نابله را از دختر ۱۳ساله و پسر چهارساله‌اش جدا کردند و او را در کامیونی که عازم تأسیساتی در جنوب اسرائیل بود، سوار کردند. او توصیف می‌کند: «ما یخ‌زده بودیم و مجبور شدیم روی زانو باقی بمانیم. موسیقی بلند پخش می‌‌شد، فریاد می‌زدند و ارعاب می‌کردند. می‌خواستند ما را تحقیر کنند. دستبند و چشم‌بند داشتیم و پاهایمان را با زنجیر بسته بودند». یک زن بازداشت‌شده دیگر که به شرط فاش‌نشدن نامش با آسوشیتدپرس گفت‌وگو کرد، توضیح داد که نیروهای اسرائیلی در جریان معاینه پزشکی قبل از انتقال به زندان دیمون به او دستور دادند که پرچم اسرائیل ببوسد. او گفت که وقتی نپذیرفت یک سرباز موهایش را گرفت و صورتش را به دیوار کوبید. فرد دیگری در تشریح بازداشت خود گفت نگهبانان زندان کتسیعوت در جنوب اسرائیل روی او ادرار کرده‌اند و شاهد بازرسی‌های شنیع بوده است که در آن زندانبان‌ها زندانیان برهنه را مجبور می‌کردند نزدیک یکدیگر بایستند و دستگاه جست‌وجو را در بدن آنها قرار می‌دادند. گروه‌های حقوق بشر می‌گویند اسرائیل در حال «ناپدیدکردن» فلسطینی‌های غزه است، به‌طوری ‌که شماری از آنها را بدون اتهام یا محاکمه بازداشت می‌کند و به خانواده یا وکلای آنها محل نگهداری‌شان را فاش نمی‌کند. در طول این پنج‌ماهی که از آغاز جنگ می‌گذرد، تصاویر مردان زانو‌زده با چشم‌بند، سرهای خمیده و دست‌های بسته خشم جهانی را برانگیخته است. سربازان اسرائیلی در شمال غزه و همچنین شهر جنوبی خان‌یونس، ده‌ها نفر را از مدارس و بیمارستان‌های سازمان ملل به‌طور هم‌زمان بازداشت کرده‌اند و بازداشت‌شدگان را وادار کرده‌اند تا لباس‌های خود را دربیاورند که دلیل آن جست‌وجوی مواد منفجره است. آنها افراد بازداشتی را به اسرائیل می‌برند و در صورت بی‌گناهی به غزه باز‌می‌گردانند.