جابه‌جایی سر بر بدن
بهمن سال گذشته بود که اولین تراشه نورالینک در مغز یک داوطلب کاشته شد. حالا مشخص شده که ۸۵ درصد اتصالات ایمپلنت اولین فردی که تراشه نورالینک را نصب کرده، قطع شده‌اند. در‌واقع میزان جابه‌جایی سه برابر آن چیزی بوده که پیش از این تصور شده است.
بهمن سال گذشته بود که اولین تراشه نورالینک در مغز یک داوطلب کاشته شد. حالا مشخص شده که ۸۵ درصد اتصالات ایمپلنت اولین فردی که تراشه نورالینک را نصب کرده، قطع شده‌اند. در‌واقع میزان جابه‌جایی سه برابر آن چیزی بوده که پیش از این تصور شده است. شرکت با اعمال تغییرات نرم‌افزاری به «آریاگ» کمک کرد تا بسیاری از قابلیت‌های دستگاه را دوباره به دست آورد. در حال حاضر هزار فرد فلج در صف دریافت این تراشه هستند. شرکت غذا و داروی آمریکا اجازه قرار‌دادن دومین تراشه را داده؛ البته پس از آنکه تغییرات جدید انجام شده است. بر اساس گزارش وال‌استریت ژورنال، ظاهرا راه‌حل نورالینک برای این مشکل کاشت عمیق‌تر رشته‌های این ایمپلنت در مغز است. این تراشه سبب شده بود تا فرد دارنده آن، پس از هشت سال فلج کامل، بتواند شطرنج بازی کند و با دوستانش چت کند. در‌واقع قابلیت‌هایی برای او به همراه داشت که پیش از این آرزویش را می‌کرد.
اما این تنها اتفاق عجیبی نیست که این روزها در حوزه هوش مصنوعی در حال رخ‌دادن است. شرکت بریج برین، تکنولوژی جدیدی را معرفی کرده که وعده داده است تا هشت سال دیگر امکان تعویض بدن انسان‌ها فراهم شود. به این صورت که سر یک بیمار را به بدن یک اهداکننده مرگ مغزی متصل می‌کنند، در‌حالی‌که آگاهی، خاطرات و توانایی‌های شناختی بیمار حفظ می‌شود.
این فناوری با استفاده از سیستم‌های رباتیک با سرعت بالا و هوش مصنوعی پیشرفته، تضمین می‌کند که تطابق کامل و اتصال دقیق نخاع، اعصاب و رگ‌های خونی انجام شود. شاید پیش از این در فیلم‌های سینمایی علمی-تخیلی در دهه‌های 80 و 90 این ایده مطرح شده بود. حالا به نظر می‌رسد گام‌های جدی‌تری برای این مسئله برداشته شده است. اما سؤال اساسی این است که آیا افراد حاضر می‌شوند با بدن یک نفر دیگر به زندگی ادامه دهند؟ این تئوری‌ها شاید سال‌های آینده به واقعیت تبدیل شود، اما در حال حاضر غیر قابل دستیابی به نظر می‌رسد.
