برای آرزوهای فناشده آرزو
آرزو تنها نیست. قبل از آرزو کودکانی بوده‌اند که فقط به جرم کودکی‌کردن در مدارس تنبیه شده‌اند، اخراج شده‌اند، به مراجع و اداراتی احضار شده‌اند که دل‌هایشان ترسیده و دست‌هایشان لرزیده است و زندگی معمولی‌شان زیر‌و‌رو شده است.
طاهره پژوهش-فعال حقوق کودک: آرزو تنها نیست. قبل از آرزو کودکانی بوده‌اند که فقط به جرم کودکی‌کردن در مدارس تنبیه شده‌اند، اخراج شده‌اند، به مراجع و اداراتی احضار شده‌اند که دل‌هایشان ترسیده و دست‌هایشان لرزیده است و زندگی معمولی‌شان زیر‌و‌رو شده است. برخی از آنان تاب ادامه زندگی با این مصیبت‌ها را ندارند و عطای زندگی را به لقایش می‌بخشند و می‌روند. 10 سال پیش در دبیرستانی در جنوب خراسان در کلاس مهارت‌های زندگی دانش‌آموزان دختر دو کلاس آرزویشان مرگ بود؛ برای من و همه تسهیلگران و معلم‌ها این آرزو تکان‌دهنده بود. دانش‌آموزان از فشار فقر و مدرسه و خانواده ناآگاه می‌گفتند و نمی‌خواستند مثل مادرانشان زندگی کنند. جمهوری اسلامی ایران با امضای پیمان‌نامه حقوق کودک در ماده ۴۲ این پیمان‌نامه متعهد شده است که «حقوق کودک را به طور گسترده و به طریقی مناسب و فعال و به نحوی یکسان به اطلاع بزرگسالان و کودکان برساند». انجمن حمایت از حقوق کودکان بارها و بارها از دولت‌های مختلف درخواست آموزش حقوق کودک را در مدارس به مدیران و معلمان و دانش‌آموزان مطرح کرده ولی تاکنون پاسخی درخور دریافت نکرده است. برخی از مدیران مدارس حتی ویژگی‌های دوران رشد را نمی‌شناسند و با کودکانی در دوران بلوغ هر رفتاری را جایز می‌دانند. دیدگاه ایدئولوژیک حاکم بر انتخاب مدیران، توجه به آموزه‌های روان‌شناسی و کارشناسی را در این موارد تحت‌الشعاع قرار داده است. آیا این فجایع قادر است که مسئولان آموزش‌و‌پرورش را وادار به تجدیدنظر در انتخاب معیارها و ویژگی‌های مدیران کند؟ آیا زمان تغییر اساسی در دیدگاه‌های مسئولان کشور نسبت به کودک و مقوله کودکی فرا‌نرسیده است؟ آیا زمان پاسخ‌گویی به چنین فجایعی توسط وزیر آموزش‌و‌پرورش و رئیس‌جمهور و سایر مسئولان ذی‌ربط فرا‌نرسیده است؟ به نظر می‌رسد تا زمانی که این مصیبت‌ها به طور گذرا احساسات جامعه را درگیر کند و با گذشت زمان به فراموشی سپرده شود هیچ نهادی پاسخ‌گو نخواهد شد. مراجعه به نهاد‌های قضائی و شکایت از هر مورد کودک‌آزاری در دادسرا مبتنی‌بر قانون حمایت از اطفال و نوجوانان وظیفه آحاد ملت است. چنانچه مسئول و مدیری بداند که باید در محاکم قضائی پاسخ‌گوی رفتارش باشد و کودک‌آزاری جرم‌انگاری شده، ممکن است که این موارد کاهش یابد. البته بر همگان آشکار است که برای حمایت از حقوق کودکان باید به نقض حقوق کودک به‌ویژه در بخش تبعیض، آزادی بیان، حق بر بدن و حق داشتن آموزش باکیفیت و مدیران و آموزشگران لایق در مدارس پایان داده شود.
