گردشگری به شاخص‌های شهر دوست‌دار سالمند افزوده شد
رئیس دبیرخانه شورای ملی سالمندان گفت: شاخص‌های شهر دوست‌دار سالمند بر‌اساس استانداردهای بین‌المللی هشت مؤلفه است که در ایران به صورت ملی، شاخص «گردشگری سالمند» نیز به آن افزوده شده است.
ایرنا: رئیس دبیرخانه شورای ملی سالمندان گفت: شاخص‌های شهر دوست‌دار سالمند بر‌اساس استانداردهای بین‌المللی هشت مؤلفه است که در ایران به صورت ملی، شاخص «گردشگری سالمند» نیز به آن افزوده شده است.
مژگان رضازاده افزود: تلاش می‌کنیم در ایران با توجه به حرکت به سمت سالمندی و جغرافیا و زیست‌بوم کشور که مناسب گردشگری است، یک بُعد را به نام ایران در سازمان بهداشت جهانی به نام «گردشگری سالمند» ثبت کنیم.
رئیس دبیرخانه شورای ملی سالمندان خاطرنشان کرد: جلسات با وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، آغاز و شیوه‌نامه‌ها تدوین شده و امید است این اتفاق محقق شود و ایران بتواند بُعد گردشگری سالمند را به نام جمهوری اسلامی ایران در سازمان جهانی بهداشت به ثبت برساند.
او با توضیح تاریخچه ضوابط محیط دوست‌دار سالمند، افزود: شهر دوست‌دار سالمند، شهری است که در آن سالمندان و حتی افراد غیر‌سالمند به یک اندازه حقوق شهروندی داشته باشند و شهر با سالمندان غریبه نباشد، استانداردهای لازم را در حوزه‌های مختلف مناسب‌سازی و دسترس‌پذیری داشته باشد و شهری باشد که در آن سالمند فعال بتواند به‌راحتی امنیت، سلامت و استقلال کامل و فعالیت اجتماعی داشته باشد.
رئیس دبیرخانه شورای ملی سالمندان یادآور شد: برای تعریف شهر دوست‌دار سالمند، باید ابعاد مختلفی را در نظر بگیریم تا افراد سالمند بتوانند بدون وابستگی یا با کمترین میزان کمک از دیگران زندگی خوبی داشته باشند.
رضازاده درباره منشأ شهر دوست‌دار سالمند گفت: سازمان جهانی بهداشت سال ۲۰۰۷ در مطالعه‌ای اقدام به تهیه استانداردهایی با عنوان «ویژگی‌های شهر دوست‌دار سالمند» می‌کند و برای آن هشت محور را در نظر می‌گیرد که بر‌اساس این ابعاد مشخص می‌شود که یک شهر تا چه میزان برای زندگی افراد سالمند مهیاست. او توضیح داد: این هشت محور شامل «مشارکت اجتماعی»، «حمایت اجتماعی و خدمات سلامت»، «مشارکت مدنی و اشتغال»، «اطلاعات و ارتباطات»، «احترام و همه‌شمولی اجتماعی»، «مسکن»، «حمل‌ونقل» و «ساختمان‌ها و فضاهای بیرونی» است.
رئیس دبیرخانه شورای ملی سالمندان گفت: محیط دوست‌دار سالمند، طرحی بین‌المللی است که هدف از اجرای آن، این است که محیط شهری و محیط روستایی را برای سالمندان دسترس‌پذیر کنیم؛ یعنی به گونه‌ای باشد که سالمندان بتوانند با حفظ کرامت، زندگی راحتی در جامعه داشته باشند و به واسطه اینکه سن آنان بالا رفته است، محدودیتی برای آنها به وجود نیاید.