استقلال؛ کوبنده، البته درون زمین

عبدالله دارابی: تیم استقلال سال ۱۴۰۲ را در تلاطم سرنوشت آسیایی خود و در میان شعارهای هواداران مضطربِ خواهان استعفای فتح‌الله‌زاده، با پیروزی برابر ذوب‌آهن آغاز کرد. شاگردان سا پینتو که قبل از بازی و به نشانه گلایه و اعتراض نام اسپانسر متمول خود را روی پیراهنشان پوشاندند، به تأسی از روحیه مبارزه‌جویانه و متعهدانه سرمربی خود و فارغ از ناامیدی‌ها، از همان ابتدای بازی هجومی و خطرساز ظاهر شدند و بارها از دفاع چندلایه تیم مهدی تارتار عبور کردند که اگر دقت بیشتری چاشنی کار خود می‌کردند، می‌توانستند یک برد پرگل را در این اوضاع نابسامان تقدیم هواداران مشتاق اما نگران خود کنند! استقلال روش بازی خود را بر ارسال‌های بلند برای دو گوش تکنیکی خود -‌مشابه بازی با فولاد- و ارسال پاس‌های عمقی در منافذ دفاعی ذوب‌آهن استوار کرده بود و بارها از این دو روش فرصت‌های خطرناکی ایجاد کرد ولی بیشتر آنها به خاطر ‌بی‌دقتی در پاس‌ها یا ضربات آخر به بار ننشست تا ذوب‌آهن فقط با دو گل خورده به خانه بازگردد. نکته بارز‌ اینکه ایجاد تعداد چشمگیر فرصت گل‌زنی، تعدد بازکردن خط دفاعی چندلایه ذوب‌آهن و پاس‌های عمقی و تودر به قلب دفاع تیمی بود که مشخصه آن بسته بازی‌کردن است.

ذوبی‌ها نیز بیشتر روی اوت‌های بلند نادر محمدی متمرکز بودند که در چند نوبت نیز از این حربه خطرساز شدند که مهم‌ترین آن در دقیقه هفت بازی بود که با خروج بد حسینی نیز همراه شد ولی عارف غلامی مانع از گل‌زنی اصفهانی‌ها شد. باید توجه داشت که نه‌تنها خرده‌ای بر این روش بازی ذوب‌آهن -‌تکیه بر اوت‌های بلند محمدی- نیست و نباید باشد، بلکه خود نوعی تاکتیک تیمی است؛ چراکه تاکتیک یک تیم به‌طور عمده بر اساس توانایی‌های بازیکنان ترسیم می‌شود و ذوبی‌ها نیز از این توانایی فردی بازیکن خود به نحو مطلوب بازی می‌گیرند.

استقلال هرچند دو گل زد اما حداقل دو ‌برابر آن فرصت مهم هدر داد؛ ضمن اینکه باز خروج‌های حسینی، یکی از ضعف‌های او و استقلال است که ساپینتو باید فکری اساسی برای این دو مورد بکند که در چند بازی نیز بلای جان استقلال شده‌اند.

بی‌گمان بازیگر نقش اول این روزهای استقلال، شخص سرمربی است که در میان انبوه مشکلات باشگاه و عدم دریافت حق و حقوق خود، مردانه و پرتلاش پای کار ایستاده است و عاشق‌تر از آنانی که در لفظ دم از عشق به استقلال می‌زنند، نگذاشت مشکلات و چالش‌ها روی کار خود و شاگردانش اثر منفی گذارد و روند رو به رشد تیمش را متوقف کند. ای کاش آنانی که خود را صاحبخانه می‌دانند، در عمل، رفتار و تعهد این میهمان خارجی خانه را داشتند!