پاسخ صداوسیما به گزارش «شرق»

اداره کل امور رسانه‌های سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران، در پاسخ به گزارش «سرقت طرح اصلی یک نابینا توسط یک شبکه تلویزیونی» جوابیه‌ای منتشر کرده است. در این جوابیه آمده است: روزنامه شرق در گزارشی به قلم سمیه جاهدعطائیان در تاریخ 13 اسفند 1402 با تیتر «سرقت طرح اصلی یک نابینا توسط یک شبکه تلویزیونی» متنی منتشر کرده که کمتر رنگ و بوی فرهنگ و هنر دارد و بدون کمترین تلاش برای دریافتن ماجرا یا جرعه‌ای از حقیقت و بهره‌مندی از سواد رسانه‌ای، بیشتر وجهه شب‌نامه‌نویسی و روایت پرونده‌های خیالی برای صفحات روزنامه‌های زرد به خود گرفته است تا جایی که می‌توان آن را سرقت اعتبار از روزنامه شرق توصیف کرد. در آن گزارش ادعا شده تولید و پخش «محتوای فیلم‌ها به صورت صوتی ایده اصلی یک فرد نابینا» است و شبکه نمایش آن را به ناحق به نام خود زده است؛ اما در جای دیگری از همین مقاله، ذکر شده است «سابقه تولید و پخش این دست از فیلم‌ها به نفع افراد دارای اختلال بینایی در کشورهای مختلف دنیا، به حدود ۳۰ سال پیش باز می‌گردد». گذشته از اینکه چنین گزاره‌ای درباره چنین روندی نادرست است و از خبرنگار محترم شرق دعوت می‌شود پیش از دست به قلم شدن درباره موضوعات نسبتاً تخصصی، کمی مطالعه داشته باشد، اما با استناد به همان جمله باید گفت «ایده اصلی» تولید و پخش «محتوای فیلم‌ها به صورت صوتی» متأسفانه نه به نام یک هم‌وطن ایرانی و همین امسال، بلکه ده‌ها سال پیش‌تر ثبت و اجرایی شده است. پس از این توهم «دن‌کیشوت‌وار» دست برداریم که این ایده، اصیل و ناب و بارقه‌ای بوده که ناگهان شخصی مطرح کرده و حالا صداوسیما آن را ربوده و به نام خود زده است! برای آنکه موضوع برای خوانندگان محترم روزنامه شرق روشن شود، لازم است ذکر شود بررسی سوابق و اسناد نشان می‌دهد چنین طرحی پیش‌تر نیز در سیما مطرح شده بود، اما با این جمع‌بندی که چنین ایده‌ای قدیمی و در رادیو نیز در حال اجراست، استفاده از آن در سیما فاقد ارزش‌افزوده دانسته شده بود. علی ای حال، اجرایی‌شدن ایده «پخش فیلم با صدای شرح صحنه» در شبکه نمایش به ابتدای انتصاب مدیر پیشین این شبکه (خرداد ۱۴۰۱) بازمی‌گردد که به دلایلی که موضوع این متن نیست، امکان تحقق نیافت. پس از انتصاب محمد غلامرضایی (آبان ۱۴۰۲) بود که این ایده مجددا روی میز قرار گرفت و به همراه زیرنویس‌کردن فیلم برای ناشنوایان که چند سالی در شبکه مسکوت مانده بود، اجرایی شد. حال باید پرسید اینکه شبکه نمایش صداوسیما در جهت «عدالت‌گستری» تلاش کند با اتکا به روندهای آزموده‌‌شده جهانی گامی در جهت خدمت به جامعه نابینایان و کم‌بینایان یا ناشنوایان و کم‌شنوایان کشور بردارد اقدامی مجرمانه، عجیب یا خطرناک است که باید با توسل به هر حربه‌ای و با اغراض سیاسی، آن را زیر سؤال برد؟! این شبکه وجهه همت خود را همه ایرانیان عزیز قرار داده است؛ به ویژه همه آنهایی که با کمترین بهره‌مندی و برخورداری از امکانات، چشم امیدشان برای سرگرمی و پرکردن اوقات فراغت به تلویزیون دوخته می‌شود. اگرچه روزنامه شرق برای نابینایان یا کم‌بینایان نسخه‌ای به خط بریل منتشر نمی‌کند، اما اگر این نوشتار به گونه‌ای به سمع و اطلاع این عزیزان رسید و از امکان جدید شبکه نمایش بهره‌مند شدند، بدانند که مشتاقانه منتظر شنیدن دیدگاه آنها درباره تجربه استفاده‌شان از این خدمت جدید شبکه نمایش هستیم و با گوش جان پذیرای نقد و نظر آنها خواهیم بود».