از اخطار تا اخراج در انتظار
علمانی که «تنبیه بدنی» می‌کنند
مدرسه باید فضای آرامش کودکان باشد، برای همین به آن خانه دوم همه کودکان می‌گویند؛ اما در این سال‌ها کودکان بسیاری بودند که با تنبیه بدنی معلم خود روبه‌رو شدند، هرچند برخی از آنها هم رسانه‌ای شده است. حتی در سال تحصیلی جدید هم در اویل مهر خبرهایی از تنبیه فیزیکی معلمی در مدرسه رسانه‌ای شد.
شرق: مدرسه باید فضای آرامش کودکان باشد، برای همین به آن خانه دوم همه کودکان می‌گویند؛ اما در این سال‌ها کودکان بسیاری بودند که با تنبیه بدنی معلم خود روبه‌رو شدند، هرچند برخی از آنها هم رسانه‌ای شده است. حتی در سال تحصیلی جدید هم در اوایل مهر خبرهایی از تنبیه فیزیکی معلمی در مدرسه رسانه‌ای شد. این خبرها یک سؤال جدی را در ذهن همه فعالان پررنگ می‌کند؛ اینکه در هنگام استخدام معلم‌ها چقدر سواد ارتباط با کودک جدی گرفته می‌شود؟ فعالان حوزه کودک روایت‌های بسیاری در دست دارند از ترک تحصیل خودخواسته کودکان به دلیل رفتارهای قهری و خشونت‌آمیز مسئولان مدرسه. بنابراین نیاز است تا مسئولان آموزش و پرورش در این مورد توجه جدی‌تری داشته باشند تا حتی در دورترین استان‌های کشور و در روستای محروم مناطق مرزی هم دیگر شاهد تنبیه هیچ معلمی نباشیم. این در حالی است که در مدارسی از همین پایتخت نیز همچنان روایت تنبیه معلم‌ها به گوش می‌رسد و به نظر می‌رسد این موضوع به ورود جدی مسئولان نیاز دارد.
همچنین معاون دبیر‌کل شورای عالی آموزش و پرورش با بیان اینکه در آیین‌نامه اجرائی مدارس «تنبیه» به معنای آگاهی‌بخشی مطرح شده است، به ایسنا گفت: هیچ فردی از عوامل آموزشی و تربیتی در مدرسه از معلم تا مدیر و معاون، حق تنبیه بدنی دانش‌آموز را ندارد و در صورت انجام این کار با او برخورد می‌شود.
موسی‌الرضا کفاش با بیان اینکه در ماده ۸۱ آیین‌نامه اجرائی مدارس تنبیه بدنی دانش‌آموز و سوءرفتار با وی به هر دلیل و تحت هر شرایطی ممنوع است و با متخلفان برابر قوانین و مقررات رفتار می‌شود، گفت: مدیر مدرسه باید همکاران خود را نسبت به امور انضباطی، ممنوعیت تنبیه بدنی و سوءرفتار با دانش‌آموز آگاه کند. وی با بیان اینکه در قوانین بالادستی از‌جمله قانون مصوب ۲۳ اردیبهشت ۹۹ مجلس شورای اسلامی، مصادیق سوءرفتار نیز گفته شده است، افزود: هرگونه فعل یا ترک فعل عمدی که سلامت جسمی، روانی، اخلاقی یا اجتماعی طفل و نوجوان را در معرض خطر و آسیب قرار دهد از قبیل ضرب و جرح، محبوس‌کردن، سوءاستفاده جنسی، توهین یا تهدید نسبت به طفل یا نوجوان یا قراردادن او در شرایط سخت و غیرمتعارف یا خودداری از کمک به وی، به نوعی مصادیق سوءرفتار هستند که در قانون حمایت از اطفال و نوجوانان آمده است.
معاون دبیر‌کل شورای عالی آموزش و پرورش با بیان اینکه هیچ فردی از عوامل آموزشی و تربیتی در مدرسه از معلم تا مدیر و معاون حق تنبیه بدنی دانش‌آموز را ندارد، ادامه داد: اگر چنین اتفاقی بیفتد، علاوه بر اینکه در هیئت‌های رسیدگی به تخلفات اداری با آنها برخورد خواهد شد، به دلیل جنبه مجرمانه آن، در صورت شکایت اولیا از طریق مراجع قضائی قابل پیگیری است. کفاش با بیان اینکه توهین لفظی نیز مصداق سوءرفتار است، گفت: آنچه در آیین‌نامه اجرائی در باب تنبیه مطرح شده، تنبیه به معنای آگاهی‌بخشی است نه تنبیه بدنی. گفته شده عوامل مدرسه موظف هستند دانش‌آموزان را نسبت به خطاهایی که می‌کنند، آگاه و توجیه کنند نه اینکه با تنبیه‌بدنی جلوی رفتارهایشان گرفته شود. وی با بیان اینکه با کسانی که این کار را انجام دهند، برابر مقررات رفتار می‌شود، افزود: والدین در ابتدا می‌توانند با مراجعه به مدیر مدرسه موضوع را مطرح کنند، در صورت به‌نتیجه‌نرسیدن به ادارات آموزش و پرورش و واحدهای ارزیابی و عملکرد و شکایات استان یا وزارتخانه مراجعه و موضوع را پیگیری کنند و هیئت‌های رسیدگی به تخلفات اداری هم موظف به رسیدگی و برخورد قانونی با فرد هستند. معاون دبیر‌کل شورای عالی آموزش و پرورش با بیان اینکه هیئت‌های رسیدگی با فرد بر اساس قانون برخورد می‌کنند، اظهار کرد: از تذکر، اخطار و درج در پرونده تا اخراج و انفصال از خدمت و خیلی موارد دیگر برای معلمان و عوامل خاطی لحاظ می‌شود. در تخلفاتی هم که جنبه مجرمانه داشته باشند و مشکل جسمی برای دانش‌آموز ایجاد کنند، هیئت‌های رسیدگی فرد را به مراجع قضائی معرفی می‌کنند تا برخورد لازم با او انجام شود.
