پس از چند سال بهرام رادان

مرجان فاطمی

 سروش صحت معمولا برای شخصیت‌های جذاب سریال‌ها و فیلم‌هایش دست به نوآوری می‌زند و بازیگران اصلی آثارش را با حساسیت زیادی انتخاب می‌کند. یکی از انتخاب‌های جسورانه‌اش برای «صبحانه با زرافه‌ها»، بهرام رادان است؛ بازیگری که پیش‌تر تجربه همکاری با صحت را نداشته و بارها ثابت کرده که می‌تواند از پس ایفای نقش‌های متفاوت و خاص بربیاید. رادان چند سال قبل در فیلم «بارکد» به کارگردانی مصطفی کیایی جنس جدیدی از کمدی را تجربه کرد؛ فیلمی که با سایر کمدی‌های او مثل «ازدواج صورتی» یا «آتش‌بس2» متفاوت بود. او پس از گذشت چند سال از آخرین تجربه «بارکد»، حالا با «صبحانه با زرافه‌ها» به کارگردانی ‌سروش صحت‌ و با نقش «مجتبی» بازگشته است.

داستان فیلم با پنج شخصیت اصلی پیش می‌رود و سروش صحت در آن مسائل مهمی مثل اهمیت زندگی، رفاقت و مرگ را به چالش می‌کشد. بحران از زمانی شکل می‌گیرد که مجتبی با بازی بهرام رادان، عنکبوتی را می‌کشد و با اعتراض دوستانش روبه‌رو می‌شود. به دنبال مرگ عنکبوت که شاید در ظاهر مسئله‌ چندان مهمی به نظر نرسد، مجموعه وقایعی رخ می‌دهد که سرنوشت آنها را 

تغییر می‌دهد.

مجتبی در این فیلم شخصیتی به نسبت متفاوت با سایرین دارد و بهرام رادان با شناختی که از نقش پیدا کرده توانسته است این تفاوت را در رفتار، کلام و حتی نوع نگاه‌کردن و مواجهه با شرایط نیز به نمایش بگذارد. او برخلاف دوستانش‌ ثروتمند نیست و زندگی مرفهی ندارد. زندگی‌اش را با ساخت ظروف چوبی و کار در اسنپ می‌گذراند، اما از میان آنها تنها کسی است که هنوز به آرزوهایش فکر می‌کند و می‌ترسد بمیرد و برآورده‌شدن‌ آنها را نبیند؛ آن‌هم آرزوهای کوچکی که برآورده‌کردنش برای سایر دوستانش زحمت چندانی ندارد.

او در این فیلم به‌عنوان نماد رفاقت معرفی می‌شود و سعی می‌کند برای خوشحالی دوستانش دست به هر ‌کاری بزند. از اینکه رضا عروسی‌اش به هم خورده ناراحت است و تلاش می‌کند اوضاع را جوری برای عروس توضیح دهد که باور کند رضا مقصر نبوده و او را ببخشد. از سوی دیگر، دیدن دختر مورد علاقه پویا با پسری دیگر برایش به یک معضل فکری تبدیل شده و نمی‌داند باید با این مسئله چه مواجهه‌ای داشته باشد؛ واقعیت را به دوستش بگوید یا آن را پنهان کند. او حتی برای خوش‌گذرانی هم تابع جمع است و نمی‌خواهد مخالفتش مشکلی برای دوستانش ایجاد کند.

با‌این‌حال در طول فیلم بارها در مظان اتهام قرار می‌گیرد و حتی از دوستان نزدیکش مشت می‌خورد؛ آن‌هم برای اتفاق‌هایی که عملا مقصرشان نبوده است.

مجتبی به لحاظ شخصیتی آرام‌تر از بقیه به نظر می‌رسد. کتاب می‌خواند، نکته برمی‌دارد، حرف‌های فلسفی می‌زند و معتقد است‌ زندگی هنوز چیزهایی برای ارائه به او دارد. مجتبی حتی به چشم‌های گاوی که کنار جاده ایستاده است دقت می‌کند و شاید به همین دلیل است که کشتن عنکبوت ابتدای فیلم توسط او تا این حد به چشم می‌آید. درواقع مجتبی شخصیتی آرام و مهربان به نظر می‌رسد که با یک اهمال‌کاری، مسیر زندگی خودش، رضا و دیگران را تغییر می‌دهد.

رادان سعی کرده است برای جان‌بخشیدن به شخصیت مجتبی، روی مرز باریک نمایش احساسات و آرزوها بدون افتادن به دام بلاهت حرکت کند. شیوه بیان خواسته‌هایش به نحوی است که با سایر وجوه شخصیتی‌اش همخوانی دارد و مخاطب کاملا او را می‌پذیرد. برای همین هم در نقطه پایانی با جای خالی‌اش به عمق اندوه می‌رسد.

سروش صحت با انتخاب بهرام رادان برای نقش مجتبی و در نظر گرفتن ویژگی‌های خاص شخصیتی برای او، قدم مهمی برداشت و می‌توان امیدوار بود «مجتبی» به نقش مهمی در کارنامه رادان تبدیل شود.