|

دختر اسکی‌باز در گفت‌وگو با «شرق» خواهان برابری جنسیتی بین ورزشکاران شد

مارال کلهر: من در میان برف‌ها بزرگ شدم

پیست اسکی توچال مدتی قبل میزبان سومین دوره مسابقات اسنوبرد قهرمانی کشور بود. رویدادی که با حضور بیش از 120 ورزشکار برتر در دو بخش سافت و هارد و در قالب دو گروه آقایان و بانوان برگزار شد. این رقابت‌ها که از مهم‌ترین رویدادهای اسنوبرد ایران محسوب می‌شود، در هوایی سرد اما آفتابی و در شرایطی ایدئال برای اسکی‌بازان برگزار شد. ورزشکاران شرکت‌کننده در این دوره از رقابت‌ها با عبور از مسیرهای فنی و نفس‌گیر، مهارت و آمادگی‌شان را در برابر رقبای خود به نمایش گذاشتند و لحظات پرهیجانی را برای تماشاگران و علاقه‌مندان این رشته رقم زدند.

مارال کلهر: من در میان برف‌ها بزرگ شدم

پرتو جغتایی: پیست اسکی توچال مدتی قبل میزبان سومین دوره مسابقات اسنوبرد قهرمانی کشور بود. رویدادی که با حضور بیش از 120 ورزشکار برتر در دو بخش سافت و هارد و در قالب دو گروه آقایان و بانوان برگزار شد. این رقابت‌ها که از مهم‌ترین رویدادهای اسنوبرد ایران محسوب می‌شود، در هوایی سرد اما آفتابی و در شرایطی ایدئال برای اسکی‌بازان برگزار شد. ورزشکاران شرکت‌کننده در این دوره از رقابت‌ها با عبور از مسیرهای فنی و نفس‌گیر، مهارت و آمادگی‌شان را در برابر رقبای خود به نمایش گذاشتند و لحظات پرهیجانی را برای تماشاگران و علاقه‌مندان این رشته رقم زدند. در نهایت، برخی از برترین اسنوبردسواران کشور موفق شدند با ثبت زمان‌های درخشان، روی سکوهای قهرمانی بایستند. برای درک بهتر فضای رقابت و مسیر قهرمانی در رشته اسکی، گفت‌وگویی با مارال کلهر، یکی از مقام‌آوران این مسابقات، انجام دادیم. دختر اسکی‌بازی که با عملکردی چشمگیر موفق به کسب یکی از عناوین برتر این دوره از رقابت‌ها شد. او در این مصاحبه از تجربیات، چالش‌ها و مسیر حرفه‌ای خود صحبت کرده است.

 

در ابتدا خودت را معرفی کن و بگو چند سال است که رشته اسکی را به طور حرفه‌ای و در سطح قهرمانی دنبال می‌کنی؟

 

من مارال کلهر هستم. هفدهم شهریور 1384 در دیزین متولد شدم و از شش‌سالگی اسکی‌کردن را شروع کردم. حدود پنج سال است که در این رشته به طور حرفه‌ای فعالیت و در مسابقات مختلف شرکت می‌کنم. انگیزه ابتدایی من برای انجام این ورزش پدرم بود که اولین و بهترین مربی‌ام به شمار می‌رفت. از سویی من در دیزین متولد شدم و از ابتدا در میان برف بودم و به نوعی در بین برف‌ها بزرگ شدم، برای همین اسکی بخش جدایی‌ناپذیر زندگی‌ام شد و به ورزش قهرمانی و حرفه‌ای روی آوردم. در مدرسه و در هنرستان رشته تربیت بدنی را کار می‌کردم و در دانشگاه هم در حال حاضر دانشجوی رشته علوم ورزشی هستم.

 

از مسابقاتی که به‌تازگی در آن شرکت کردی و اینکه توانستی روی سکو بروی برایمان بگو.

 

این رقابت‌ها که اسفندماه در توچال برگزار شد، سومین دوره مسابقات جایزه بزرگ MVM بود. این دومین دوره است که من در این رقابت‌ها شرکت کرده و در هر دو دوره توانستم به مقام دوم در بخش بانوان دست پیدا کنم. تمام تلاش من این است که در دوره بعدی این رقابت‌ها به مقام اول برسم. این مسابقات با در نظر گرفتن این نکته که شرکت برای عموم افرادی که اسکی حرفه‌ای کار می‌کنند آزاد بود، سطح خوبی داشت و رقابت هم فشرده و پایاپای بود. تعداد شرکت‌کننده‌ها به نحوی بود که مدیریت رقابت‌ها به‌خوبی انجام گرفت و شاهد یک رویداد عالی بین ورزشکاران اسکی بودیم.

 

شما فقط در ماده اسنوبرد مسابقه می‌دهی یا در هر دو ماده فعالیت می‌کنی؟

 

من از همان ابتدا در ماده اسنوبرد فعالیت می‌کردم. هرچند اغلب ورزشکاران این رشته در ابتدا با ماده آلپاین فعالیت خود را در اسکی آغاز می‌کنند و سپس به سمت اسنوبرد می‌روند، اما من از همان ابتدا انتخابم اسنوبرد بود. تفاوت این دو ماده در این است که در اسکی آلپاین ورزشکار از دو چوب استفاده می‌کند و حالتی شبیه به اسکیت دارد. اسکی اسنوبرد اما به صورت اسکیت‌برد است و از نظر زمانی نیز نسبت به آلپاین جدیدتر است.

 

نحوه حضور در تیم ملی برای دختران اسکی ایران به چه شکل است؟

 

فدراسیون اسکی معمولا برای انتخاب اعضای ملی‌پوش خود مسابقات انتخابی برگزار می‌کند. در مسابقات انتخابی افراد برتر شناخته شده و برای حضور در اردوهای تیم ملی دعوت می‌شوند. در بین اسکی آلپاین و اسنوبرد اما تفاوتی وجود دارد، به نوعی که در بخش اسنوبرد تنها یک نفر یا نهایت دو نفر به مسابقات بین‌المللی اعزام می‌شوند. این موضوع رقابت را بین اسکی‌بازان بخش اسنوبرد دشوار می‌کند. در ایران در حال حاضر نزدیک به 10 نفر هستیم که در بخش زنان، رشته اسنوبرد را به طور حرفه‌ای کار می‌کنیم. تقاضای من از فدراسیون اسکی این است که نگاهشان به این ماده بهتر باشد و سهمیه نفرات اعزامی را بیشتر کنند.

 

از آنجایی که اسکی جزء رشته‌هایی است که متقاضیان و فعالان مرد و زن در آن تقریبا برابر هستند، به طور کلی جایگاه زنان را در فدراسیون اسکی ایران چطور ارزیابی می‌کنی؟

 

به اعتقاد من توجه و اهمیت فدراسیون اسکی به بخش زنان وضعیت مطلوبی دارد. به‌ویژه در یکی، دو سال اخیر این شرایط بهتر شده است. تنها موردی که می‌توانم به آن اشاره کنم، همان تعداد سهمیه‌ها و نفرات است که به نظرم نیازمند بازنگری و توجه بیشتر است. اما در مجموع نگاه فدراسیون اسکی به زنان ورزشکار این رشته مثبت است و می‌‎توان گفت تفاوت چندانی بین بخش مردان و زنان وجود ندارد. البته نمی‌توان گفت امکانات و نگاه‌ در هر دو بخش برابر است، اما تفاوت آن مانند بسیاری از رشته‌های دیگر فاحش و با فاصله زیاد نیست. در نهایت نیز باید به این اشاره کنم که من معتقدم ورزشکاران اسکی در اعزام‌های برون‌مرزی می‌توانند تجارب خوبی کسب کنند و اگر اعزام‌ها بیشتر باشد و بین دو ماده و ورزشکاران به طور برابر تقسیم شود، اتفاق بهتری می‌افتد. در ضمن، این رشته جذابیت زیادی دارد و واقعیت این است که اگر توجه رسانه‌ها به این رشته بیشتر شود، به موازات آن انگیزه ورزشکاران نیز بیشتر شده و کیفیت رقابت نیز بالاتر می‌رود.

 

در ذهن عموم مردم، اسکی رشته قشر خاصی از جامعه به شمار می‌رود و ورزش گران‌قیمتی است. اگر فردی با وضعیت مالی متوسط بخواهد در این رشته فعالیت کند باید چه مسیری را طی کند؟

 

به هر حال این یک واقعیت است که اسکی در گروه ورزش‌های پرهزینه قرار می‌گیرد. وسایل و تجهیزات، البسه و بسیاری از موارد دیگر است که موجب شده برای فعالیت در این رشته هزینه‌ها بالا باشد. اما به اعتقاد من فردی که به این ورزش علاقه دارد، حتما باید حتی برای یک بار اسکی‌کردن را تجربه کند؛ چرا‌که ممکن است در همان یک بار حضور به استعداد خود پی ببرد و بتواند با حمایت فدراسیون و دیگر ارگان‌ها به طور حرفه‌ای فعالیت کند.

 

چه چشم‌اندازی برای خودت و اسکی ایران متصور هستی؟

 

من چشم‌انداز بلندی برای خودم در اسکی تصور می‌کنم. هر سال که می‌گذرد حس رقابت و پیشرفت در من پررنگ‌تر می‌شود. آرزو دارم که بتوانم در مسابقات جهانی با اسکی‌بازهای معروف جهان رقابت کنم. بزرگ‌ترین پشتیبان هر ورزشکار حرفه‌ای بدون شک فدراسیون آن رشته است. من هم امیدوارم که توجه و حمایت فدراسیون اسکی از ورزشکاران زن بیشتر شود تا ما با خیال راحت‌تر بتوانیم مسیر حرفه‌ای خود را سپری کنیم. خواسته من از تمامی مسئولان این است که نگاه جنسیتی در ورزش کمتر شود تا زنان ورزشکار هم بتوانند پا‌به‌پای مردان ورزشکار در سطح حرفه‌ای و قهرمانی ورزش کنند و به رقابت بپردازند.