امتیاز نام روزنامه همشهری برای غفاری بود

روز پنجشنبه نوزدهم اسفند 1400 جامعه هنری ایران یکی از چهره‌های پرتلاش خود را از دست داد. علیرضا غفاری، شاعر، نویسنده و کارگردان تئاتر که سال‌های طولانی در صداوسیما، گزارشگر، گوینده، نویسنده، مجری، تهیه‌کننده و کارگردان بود و نیز در خارج از آن سازمان در نهاد‌های گوناگون هنری و اجتماعی مسئولیت‌های متعدد و در مقاطعی هم در سینما فعالیت هنری داشت، بر اثر ایست قلبی با دنیای زودگذر وداع کرد و به جایگاه ابدی خود پر گشود.

زنده‌یاد علیرضا غفاری را از همان سال‌های ورودش به سازمان صداوسیما می‌شناسم و پس از آن با هم مأنوس شدیم. او زاده تهران بود و فردی بسیار خوش‌اخلاق که راحت با دیگران ارتباط برقرار می‌کرد و دوست می‌شد. آخرین باری که او را دیدم، در دفتر کارش بود؛ مشغول تهیه یک برنامه شاد برای صبح پنجشنبه شبکه اول سیما‌. وی مدت‌ها بود برای صبح‌های پنجشنبه برنامه تلویزیونی تولید می‌کرد اما نمی‌دانم چرا از سال گذشته دیگر اجازه تولید و پخش آن برنامه را به او ندادند. جالب اینکه یک روز با گلایه از مدیران تلویزیون، به من گفت از تولید برنامه صبح پنجشنبه‌اش جلوگیری کرده‌اند اما به او نگفته‌اند چرا.

غفاری که در خانواده‌ای اهل علم و دین بالیده بود، تعریف می‌کرد با عموی مرحومش استاد علی‌اکبر غفاری، حدیث‌شناس معروف و صاحب کتاب‌های پژوهشی فراوان، حشر و نشر داشته و از آن پژوهشگر متدین و پرکار، بسیار آموخته است. گام‌برداشتن در کنار شخص پر‌تلاش و ژرف‌اندیشی همچون مرحوم استاد علی‌اکبر غفاری، کافی است تا علیرضا را هم به سمت‌و‌سویی ببرد که از او انسانی فرهیخته بسازد. علیرضا غفاری در 66‌سالگی زندگی دنیایی را وا‌گذاشت‌ اما وقتی به کارنامه فرهنگی، هنری و مدیریتی او نگاه می‌کنیم، در‌می‌یابیم هر‌چه توان، ذوق و علاقه داشته به کار گرفته تا به همنوعانش کمک و مخاطبان خود را بهره‌مند کند. او پس از گذراندن دوره‌های لیسانس کارگردانی و فوق‌لیسانس کارگردانی تئاتر، به سال 1362 برای ارائه آموزه‌ها و توانایی‌های خود به سازمان صداوسیما رفت. ابتدا در رادیو گزارشگری و مدیریت گروه گزارش را تجربه کرد، سپس به گویندگی در همان رسانه پرداخت. هم‌زمان خود را به تلویزیون معرفی کرد و وارد این عرصه شد. در تلویزیون سال‌های زیادی را با اجرا و تولید برنامه‌های مستند روز می‌گذراند و این کار تا سال‌های بعد از بازنشستگی‌اش ادامه داشت. اجرای برنامه‌هایی را که تولید می‌کرد، خودش بر عهده داشت. یک بار هم در برنامه‌های ماه مبارک رمضان سال 91 به‌عنوان مجری برتر تلویزیون انتخاب شد. غفاری در این میانه یا بعد از بازنشستگی به دفعات، مأموریت می‌گرفت و در خارج از سازمان عهده‌دار مسئولیت‌هایی می‌شد. بعضی از مسئولیت‌هایش در خارج از سازمان صداوسیما، اینهاست: مدیر‌کل روابط‌‌عمومی و امور بین‌الملل حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی، مدیرعامل شرکت تبلیغاتی سوره پیام، قائم‌مقام مرکز سرود و آهنگ‌های انقلابی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، انتشار ده‌ها مقاله تخصصی علوم ارتباطات و نقد هنر‌های نمایشی، مدیر‌کل روابط‌عمومی و امور بین‌الملل شهرداری تهران. در این مسئولیت بود که یک نشریه داخلی برای شهرداری تهران به نام «همشهری» راه انداخت و آن را ارتقا داد تا اینکه افراد دیگری آمدند و آن را به یک روزنامه مهم سراسری تبدیل کردند. به یاد می‌آورم که علیرضا از من خواست به مسئولان روزنامه «همشهری» بگویم امتیاز نام این روزنامه متعلق به آقای علیرضا غفاری است و باید حق امتیاز نامش را محفوظ بدارند اما من نپذیرفتم؛ چون می‌دانستم آنها خواهند گفت این نام متعلق به شهرداری است و توجهی به حق آقای غفاری نخواهند کرد!

به‌جز چند سمت پیش‌گفته، علیرضا غفاری مسئولیت‌های دیگری چه در مدیریت و چه در عضویت بعضی از فعالیت‌های هنری و رسانه‌ای داشت که عبارت‌اند از: سردبیر ماهنامه هنرنامه (معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی)، مدیر سایت سینمایی سوره، عضو کانون ملی منتقدان تئاتر ایران، عضو هیئت داوران جشواره عکس عاشوراییان کیش، دبیر اولین جشنواره عکس کودک و نیاز، عضو هیئت‌مدیره انجمن صنفی شرکت‌های تبلیغاتی ایران، دبیر و عضو شورای نظارت بر نمایش مرکز هنر‌های نمایشی، عضو انجمن بین‌المللی تبلیغات، عضو انجمن روابط‌عمومی ایران، مدرس تئاتر در دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی و مؤسسه آموزش عالی سوره، قائم‌مقام دبیر اولین جشنواره عکس ورزشی ایران، داور بخش مسابقات تلویزیونی (جشنواره جام‌جم)، عضو هیئت داوران اولین جشنواره ملی نماهنگ (صداوسیما) و...  .  اینها غیر از نویسندگی و نقد تئاتر و انتشار کتاب و سرودن شعر و بازیگری در آثاری مانند بوتیک، ملاقات و مکس و نیز فعالیت‌های گوناگون است. از مرحوم غفاری سه مجموعه شعر به نام‌های: «با تو‌‌ام آزادی»، «آستان بلوغ» و «چهل‌پاره عشق» منتشر شده است. جز اینها مجموعه نمایش‌نامه «من آلیس نیستم اما اینجا همه چیز عجیب است»، تعدادی مقاله در موضوع ارتباطات و نقد فیلم و تئاتر نیز نوشته و منتشر کرده است. خارج از این مسئولیت‌های اداری و اعتباری، مرحوم علیرضا غفاری انسانی شریف، با‌اخلاق، خوش‌برخورد، متدین و متعهد بود و در هر کاری که وارد می‌شد، با احساس مسئولیت زیاد، آن را به انجام می‌رساند. خداوند او را رحمت کند و مزد فعالیت‌هایش را در آن دنیا عنایت فرماید.