مسئولیت اجتماعی

ای دوستان، ای همراهان، ای همفکران آگاه! در دنیای این روزهای ما وقتی تاریخ را ورق می‌زنیم، به فرهنگ اصیل و پرمایه می‌رسیم؛ فرهنگ مهر و معرفت، فرهنگ داد و دهش، فرهنگ کار و کوشش، فرهنگ خرد و اندیشه و... .  این گنجینه باارزش شوربختانه آسیب‌های بسیاری دیده و زخم‌های بزرگی برداشته است. رویدادهای بزرگمان در غبار این بی‌مهری‌ها کم‌رنگ و شاید به فراموشی سپرده شده است.

آری در دنیایی که تار‌وپودش با رشته‌های نیاز و نیکی در هم تنیده است، مسئولیت اجتماعی نه باری است بر شانه، که بالی است بر دوش. انسان، چون درختی است در بوستان اجتماع که اگر ریشه در خاک مهر ندواند و شاخه در سایه‌سار همدلی نگسترد، بی‌ثمر ماند و بی‌اثر.

در روزگاری که آوای فریاد نیازمندان در هیاهوی دنیا گم شده و چشمان بسیاری بر درد دیگران بسته، ما را چه سزد جز آنکه چراغی برافروزیم و دستی بگشاییم.

مسئولیت اجتماعی، تنها وظیفه‌ای نیست بر گردن دولت‌ها و نهادها، بلکه عهدی است میان ما و انسانیت. اگر کارآفرینیم، به نانی برای سفره تهیدستان بیندیشیم؛ اگر دانشمندیم، به نوری که تاریکی نادانی را بشکند. اگر توانگریم، ثروت خویش را نه در خزانه خویش، که در دل‌های نیازمندان انباشته کنیم.

بهار، تنها در شکوفه‌های درختان نیست؛ بهار در دل‌هایی است که از مهر لبریز است، در دستانی است که گرهی می‌گشاید، در گام‌هایی است که باری از دوش خسته‌ای  بر می‌دارد.

پس در این روزهای نو، بیندیشیم که سهم ما از روشنی این جهان چیست؟ مبادا که غرق در شور نوشدن، از مسئولیت خویش در برابر آدمیان و آبادی زمین غافل شویم. چه خوش باشد که لبخند عزیزی را چراغ راه سازیم، اشک نازنینی را بزداییم و دنیایی بسازیم که در آن، هر دستی برای یاری، گشوده باشد.

پس بیایید، تا نه‌تنها در گفتار، که در کردار، سفیران نیکی باشیم و نشان دهیم که آدمی، آن‌گاه که دست بر دست دیگران می‌گذارد، خویشتن را به آسمان ارزش‌ها پیوند می‌زند.

آری بیاییم تا مسئولیت خویش را دریابیم، دستان همدیگر را بگیریم و دنیایی بسازیم که در آن، مهر ببارد و عشق بروید، تا فردا، فرزندانمان در سایه امروز ما به انسانیت ببالند.

آری آمدن بهار، فصل رویش دوباره، شکفتن عشق، بیداری طبیعت است؛ حال که دوران سختی بر ایران عزیزمان می‌گذرد، دست مهر در دست هم بگذاریم و به یاری هم بشتابیم چراکه می‌دانیم دستی که کمک می‌کند، کمتر از دستی که به دعا بالا می‌رود، نیست.

آری، راز مسئولیت اجتماعی فضای ذهن‌مان را از ترنم خوب‌بودن پر کرده است و دل‌مان را لبریز از باهم‌بودن.