صحبت‌های خطرناک جواد خیابانی
جواد خیابانی، مجری و گزارشگر صداوسیما، مدت‌هاست به واسطه یکی، دو مورد در فضای رسانه‌ای مورد توجه است. او با گزارش دیدار خاطره‌انگیز ایران و استرالیا، توانست بخش مهمی از دوران حرفه‌ای‌اش را در اذهان زنده نگه دارد؛ یک گزارش سراسر احساسی که حتی همین روزها هم عده‌ای با شنیدنش خوشحال شده و کیف می‌کنند.
جواد خیابانی، مجری و گزارشگر صداوسیما، مدت‌هاست به واسطه یکی، دو مورد در فضای رسانه‌ای مورد توجه است. او با گزارش دیدار خاطره‌انگیز ایران و استرالیا، توانست بخش مهمی از دوران حرفه‌ای‌اش را در اذهان زنده نگه دارد؛ یک گزارش سراسر احساسی که حتی همین روزها هم عده‌ای با شنیدنش خوشحال شده و کیف می‌کنند. به غیر از این بخش، دیگر موردی که جواد خیابانی در آن ید طولایی پیدا کرده مربوط به سوتی و گاف‌های متعددی است که حین گزارش می‌دهد. او البته به گفتن جملاتی که بعضا بی‌معنی است هم شهره شده و این یکی را بیشتر در خلال برنامه‌هایی که مجری‌گری کرده، به نمایش گذاشته است. به هر روی، جواد خیابانی با همین ماهیت و کاربرد همچنان در صداوسیما مشغول فعالیت است و بعد از مهاجرت مزدک میرزایی و گوشه‌نشین‌کردن عادل فردوسی‌پور، او حالا یکی از گزارشگران مهم صداوسیما تلقی می‌شود. درست است که خیابانی تلاش می‌کند خودش را بیشتر به عنوان یک گزارشگر معرفی کند، ولی بعضا جملاتی در حین گزارش به زبان می‌آورد که باید مراقب آنها بود! او همین چندی پیش در جریان دیدار دوستانه تیم ملی ایران از کیفیت بالای لباس تیم ملی تعریف کرد. در صحنه‌ای که بازیکن رقیب پیراهن کنعانی‌زادگان را می‌کشید او این جمله را به زبان آورد که «لباس تیم ملی نه‌تنها طرح زیبایی دارد، بلکه جنس بسیار خوبی هم داشته و پاره نمی‌شود». ساده‌انگارانه است که بپذیریم جواد خیابانی بدون قصد و غرض از پیراهن تیم ملی که یک برند ایرانی این روزها آن را تهیه و تولید کرده است، تعریف می‌کند؛ به ویژه اینکه همین جواد خیابانی پیش‌تر سابقه واسطه‌گری برای پیراهن تیم ملی را در کارنامه داشته و اتفاقا ماحصل واسطه‌گری او برای پیراهن تیم ملی منجر به جنجالی بزرگ شد. قبل از رسیدگی به تعریف‌های جدیدی که جواد خیابانی از پیراهن‌های تیم ملی کرده، ابتدا باید سری به سال 1395 زد و دلالی او برای شرکت به‌ظاهر ایتالیایی «جیووا» را مورد بررسی قرار داد.
افتخار برای دلالی پیراهن تیم ملی
جواد خیابانی در روزهایی که علی کفاشیان عهده‌دار ریاست فدراسیون فوتبال ایران بود، پای برند عجیب‌و‌غریب ایتالیایی یعنی جیووا را به فدراسیون فوتبال ایران باز کرد. خودش می‌گفت فقط یک پیامک به علی کفاشیان داده و گفته حاضر است این برند ایتالیایی را به تن بازیکنان تیم ملی کند. اندکی بعد ولی مشخص شد که او واسطه همین شرکت به‌ظاهر ایتالیایی برای بستن قرارداد با تیم ملی ایران است. جواد خیابانی از اینکه به او در آن برهه لقب دلال را داده بودند چندان ناراحت نشد؛ او در دفاعیه‌ای از خودش گفت اگر اسم این کار دلالی است، به این دلالی افتخار می‌کند. «خیابانی دلال لباس شده است. من حدود چهار ماه پیش یک پیامک به آقای کفاشیان دادم که جیووا هم می‌تواند اسپانسر تیم ملی شود. افتخار می‌کنم که پرچم سه‌رنگ کشورم را تن بازیکنان تیم ملی کنم و اگر بازیکنان تیم ملی لباس باکیفیت بپوشند و بگویند دلالی است، من به دلالی‌کردن لباس‌های تیم ملی افتخار می‌کنم. شرکت جیووا قرار است سه سال رایگان البسه تمام تیم‌های ملی را تهیه و حدود شش میلیون یورو هزینه کند و اگر این دلالی است، من به این دلالی افتخار می‌کنم». برخلاف اظهارات جواد خیابانی قرارداد جیووا با فدراسیون فوتبال ایران چندان منفعتی هم نداشت. آنها قراردادی سه‌ساله با تیم ملی ایران بستند که در آن بندهای عجیبی گنجانده شده بود. برای مثال عنوان شده بود این کمپانی پیراهن‌های تیم ملی بزرگسالان ایران را رایگان تهیه می‌کند، ولی ایران موظف است برای بقیه رده‌های تیم ملی از این برند خرید کند. خریدها هم به این صورت بود که مثلا تیم ملی 90 درصد تخفیف می‌گرفت، ولی 10 درصد هزینه‌ها را پرداخت می‌کرد. ایراد داستان مربوط به جایی بود که این برند فدراسیون فوتبال ایران را موظف کرده بود سالانه رقمی نزدیک به یک‌میلیارد‌و 200 میلیون تومان خریداری کند که برایشان منفعتی 800 میلیون تومانی داشت و 400 میلیون تومان تخفیف می‌دادند. قسمت جنجالی داستان جایی بود که این کمپانی قیمت‌های پیراهن 14 یورویی‌اش را به فدراسیون فوتبال ایران 90 یورو اعلام کرده بود تا ایران عملا تخفیفی شامل حالش نشود! به غیر از این موارد که سر فدراسیون رسما کلاه رفته بود، کیفیت پایین، عدم طراحی مناسب و لوگوی غیراستاندارد هم دردسرساز شده بود؛ به‌طوری‌که وقتی از پیراهن‌های تیم ملی رونمایی شد، بسیاری در فضای مجازی از آن به عنوان «زیرپیراهن ملی» نام بردند. همین مورد باعث شد تا دوباره جواد خیابانی خشمگین شود. او این بار در بیانیه‌ای که برای رسانه‌ها نوشت از پیراهن تیم ملی دفاع کرد؛ «هنوز هم هیاهوی طرح لباس تیم ملی به پا است، هیاهویی که بی‌جهت هم نیست و از سوی کسانی اوج می‌گیرد که یا از لباس‌های تیم‌های برتر دنیا خبر ندارند یا چون حساب‌هایشان دیگر چوب‌خط نمی‌خورد، حالا فقط نقش دلسوختگان وطن را بازی می‌کنند. قابل توجه عزیزان محترم که اینک مثل گذشته نیست تا لباس‌های ملی با شمایل و شکل‌هایی عجیب باشد، ولی اگر دل دلسوختگان وطن و قلب دلواپسان آبروی ملت ایران و تیم ملی فوتبال ایران با گفتن یا نوشتن واژه «زیرپیراهنی!» خنک می‌شود، خب بفرمایند و بگویند؛ اما امیدواریم با ابراز نادانسته‌های خود به جای افزایش علم خویش، لااقل بتوانند به خنکای قلب خویش بیفزایند! از دوستان محترم سؤال می‌پرسم که آیا آلمان جام جهانی ٩٠ را در یاد دارند؟ یا هلند سال ٨٨ در اروپا؟ یا فرانسه جام ٨٤ را؟ مستحضر باشید که الان دیگر همه شرکت‌ها رفته‌اند به سمت سادگی، دیگر لباس‌ها مثل قبل نیست. به لباس ملی کشورها نگاه کنید، کمی هم دشمنی را کنار بگذارید، خودتان می‌فهمید که طرح لباس تیم ملی نه‌تنها تفاوتی با طرح بهترین‌های جهان ندارد، بلکه در بسیاری جهات از آنها زیباتر هم هست. مشکل ما اینجاست که دوستان محترم خودشان را به ندیدن این همه طرح لباس‌های ملی می‌زنند وگرنه مگر طرح عجیب زدن کاری دارد؟ آن‌هم در زمانی که بسیاری از جوانان و هنرمندان به انواع نرم‌افزارهای طراحی مسلح هستند».
آبروریزی بزرگ
زمان زیادی از بیانیه جنجالی جواد خیابانی نگذشته بود که پخش یک دوربین مخفی در برنامه 90، همه چیز را برملا کرد. برخلاف گفته‌های جواد خیابانی که این برند را ایتالیایی و در زمره بهترین کیفیت و طراحی معرفی کرده بود، مشخص شد این لباس‌ها در شیراز و تهران و با پارچه‌های ایرانی تولید می‌شود و فقط برچسب ساخت ایتالیا روی آن می‌خورد! بعد هم که مهدی تاج در همان برنامه حاضر شد و گفت که فدراسیون فوتبال ایران از پیراهن‌های این برند 23 مورد ایراد گرفته است! ایراداتی که همگی بجا بود و جواد خیابانی و کمپانی مورد علاقه‌اش هرگز نتوانستند آن ایرادها را برطرف کنند. قرارداد جیووا که جواد خیابانی دلالی آن را برای فدراسیون فوتبال ایران انجام داده بود، سرانجام بعد از حرف و حدیث‌های زیاد لغو شد. جواد خیابانی هم اندکی بعد در تغییر موضعی آشکار و در گفت‌وگو با «تماشاگران امروز» به صف منتقدان جیووا پیوست و گفت به همکاری‌اش با این برند پایان داده است. «من ماه‌هاست که استعفا داده‌ام و حرمت کشورم و تیم ملی ایران و مردم آن بسیار باارزش‌تر از این لباس و تفکر ایتالیایی‌هاست. من نتوانستم عدم توانایی جیووا برای تأمین لباسی در حد و شایستگی نام ایران را تحمل کنم و عملا ماه‌هاست که استعفا داده‌ام و اصلا ارتباطی با شرکت ندارم».
تعریف از «مجید» بدون دلیل است؟
با این مقدمه به نسبت مفصل، حالا باید یک بار دیگر اظهارات اخیر جواد خیابانی درباره پیراهن تیم ملی، طرح و جنس آن را مورد بررسی قرار داد. ایران چند وقتی است با برند ایرانی «مجید» همکاری می‌کند؛ برندی که گفته می‌شود فعلا به صورت موقتی به تن ملی‌پوشان رفته تا اگر رضایت آنها را جلب کرد، در جام جهانی هم اسپانسر ایران باشد. با این حال، بازی با الجزایر، خیس‌شدن بیش از اندازه همین پیراهن و خبری که از نارضایتی ملی‌پوشان از این برند در رسانه‌ها منتشر شد، همگی نشان می‌دهد «مجید» هنوز نتوانسته رضایت بازیکنان تیم ملی را به‌طور کامل فراهم کند. حال در چنین فضایی، تعریف و تمجید جواد خیابانی، با آن سابقه و پیشینه، از پیراهن‌های تیم ملی می‌تواند بدون دلیل باشد؟ او روی آنتن زنده و در زمانی که می‌داند میلیون‌ها نفر شاهد بازی تیم ملی هستند، چنین جملاتی را به زبان می‌آورد. شاید هم تعریف‌های او پشت پرده‌ای نداشته باشد، ولی بد نیست جواد خیابانی مطلبی را که چند روز پیش در رسانه‌ها از زبان بازیکنان تیم ملی منتشر شد که گفته بودند «مجید» نمی‌پوشیم، دوباره مرور کند. در بخشی از گزارشی که ایران ورزشی به آن اشاره کرده بود، این‌طور آمده بود: «مشکل دیگری که فدراسیون فوتبال برای عقد قرارداد با برند مجید دارد، این است که بازیکنان تیم ملی از لباس‌های مجید رضایت ندارند و گفته‌اند که حاضر نیستند در جام جهانی برند مجید بپوشند! فدراسیون فوتبال که گویا با درنظرگرفتن جمیع جهات، برند ایرانی و مجید را در اولویت عقد قرارداد دارد، چاره‌ای ندارد جز اینکه رضایت ملی‌پوشان را جلب کند تا از تنگنا رها شود. از یک طرف به مجید گفته‌اند که تولیدات جدید خود برای تیم ملی را با کیفیت بهتری ارائه دهد و از طرف دیگر به بازیکنان گفته‌اند در یک بازی تدارکاتی این لباس‌های جدید را بپوشند و نظرشان را به فدراسیون فوتبال اعلام کنند... صفی‌الله فغانپور، مسئول کمیته حقوقی فدراسیون فوتبال هم گفته است برند مجید در حال حاضر دارد لباس تولید می‌کند. قرار است تیم ملی در اولین بازی تدارکاتی این لباس‌ها را بپوشد و اگر بازیکنان رضایت داشتند، سراغ عقد قرارداد برویم. در غیر این صورت احتمالا دوباره آل‌اشپورت مطرح می‌شود که البته با توجه به تأکید به عقد قرارداد با برند داخلی بعید است کار به مراحل بعدی برسد. درست است که فدراسیون فوتبال برای تأخیر در اعلام لباسی که تیم ملی در جام جهانی می‌پوشد از فیفا فرصت گرفته است، اما باید درباره انتخابش و تأخیر در اعلام نام برنده مناقصه به همه شرکت‌کنندگان در این مناقصه توضیح دهد. نکته درخور توجه این است مجید که تا این مرحله پیش آمده، یکی از بالاترین پیشنهادها را داشته و اینکه با این پیشنهاد بالا در این مناقصه در یک‌قدمی عقد قرارداد با فدراسیون فوتبال قرار گرفته، از نکات قابل تأمل است. برند مجید برای هر دست لباس تیم‌های ملی یک‌میلیون‌و ۳۰۰ هزار تومان را با احتساب ۲۰ درصد تخفیف پیشنهاد داده است. با این تخفیف، هزینه هر دست لباس یک‌میلیون‌و ۴۰ هزار تومان محاسبه می‌شود. با توجه به اینکه فدراسیون فوتبال برای ۲۰ هزار دست لباس باید با این برند قرارداد ببندد، مبلغی که باید به مجید پرداخت کند، ۲۰میلیارد‌و ۸۰۰ میلیون تومان خواهد بود!».
