سیلاب زیرکوه و جاماندن دانش‌آموزان از کنکور
غافلگیری شما رؤیای ما را به آب می‌دهد
نمی‌دانم شما هم تصاویر آن دانش‌آموزان اهل روستای نوده از زیرکوه استان خراسان جنوبی را دیده‌اید یا نه؛ دانش‌آموزانی که مستأصل و ناامید و پر از بغض مقابل دوربین از هدررفتن ۱۲ سال درس‌خواندن و زحمت‌کشیدن خود می‌گویند؛
سحر طلوعی: نمی‌دانم شما هم تصاویر آن دانش‌آموزان اهل روستای نوده از زیرکوه استان خراسان جنوبی را دیده‌اید یا نه؛ دانش‌آموزانی که مستأصل و ناامید و پر از بغض مقابل دوربین از هدررفتن ۱۲ سال درس‌خواندن و زحمت‌کشیدن خود می‌گویند؛ آنها مرحله اول کنکور را از دست داده‌اند. چرا؟ چون سیلاب بند خاکی روستا را شسته و برده و مسیرها را مسدود و مسئولان را غافلگیر کرده و صبح که دانش‌آموزان راه افتاده‌اند بروند سر جلسه امتحان چیزی جز معرکه گل و لای و بن‌بست ندیده‌اند؛ سیلاب و غافلگیری مسئولان توأمان مسیر تعیین سرنوشت این دانش‌آموزان را با خود برده و زحمت چندساله‌شان را هدر داده بی‌‌آنکه به جایی بربخورد و دهانی به عذرخواهی باز شود. مسئولان طوری غافلگیر شده‌اند گویی در اینجا نه خبری از نقشه‌ها و داده‌های آب و هوایی است و نه سازمان هواشناسی و نه وسیله‌ای برای خبررسانی. ساکنان زیرکوه می‌گویند شب قبل ماجرا، هشدار نارنجی گرفته‌اند، اما حادثه رخ‌داده در سطح هشدار قرمز بوده است. والدین دانش‌آموزان می‌گویند اگر می‌دانستند قرار است سیلاب راه بیفتد از قبل بچه‌ها را به خانه اقوام در منطقه‌ای دیگر می‌بردند که زحمت ۱۲ سال درس‌خواندن هدر نرود و سرنوشت آنها به اما و اگر مسئولان گره نخورد. توفان و سیلاب و بارش‌های سنگین از آن دست پدیده‌های طبیعی است که شدت و زمان تقریبی وقوع آن با داده‌های ماهواره‌ای و انواع نقشه‌ها قابل پیش‌بینی و هشدار است. در بسیاری از کشورهای جهان خبرهای مربوط به وقوع توفان و سیلاب از یک هفته تا چند روز قبل از زمان تقریبی رخداد، به صفحه اول روزنامه‌ها و رسانه‌ها راه پیدا میکند تا ذهن مخاطبان آماده شود و هشدارها را جدی بگیرند و به سهم خود از معرکه دور شوند؛ از جمله روزنامه واشنگتن‌‌پست آمریکا که خبر یک‌خطی پیش‌بینی آب و هوا و دمای روزانه را همواره زیر لوگوی خود دارد. یا روزنامه‌‌‌ای مثل گاردین که به محض هشدارهای سازمان هواشناسی بریتانیا در صفحه اول خود گزارش مفصلی درباره آن منتشر و به اندازه خود ذهن خواننده‌‌ها را آماده میکند. توفان هاروی در تگزاس آمریکا را به یاد می‌آورید که مسئولان ایالتی از چند هفته قبل سوله‌ها و مناطق امن و دستبندهای هویتی را آماده کرده بودند برای اسکان شهروندانی که خانه و زندگی خود را رها کرده‌اند؟ در این میان دیده‌ایم اشتباه‌ها و غافلگیری‌هایی هم رخ می‌دهد، اما به استثنا و گاه به گاه، نه که روال معمول باشد و مسئول مدام در حال غافلگیری؛ از تهران تا اقصی نقاط کشور، از بارشی ساده که منجر به آب‌گرفتگی کانال‌ها و معبرهای پایتخت می‌شود تا سیلاب‌های ویرانگر سیستان و بلوچستان و خراسان و لرستان و خوزستان و بندرعباس و... این میان هرچه بالا و پایین می‌کنیم خبری از عذرخواهی سازمان هواشناسی نمی‌بینیم. پیش خود می‌گویید لابد هواپیمایم تازه از سوئیس آمده که توقع عذرخواهی و وظیفه‌شناسی و مسئولیت‌پذیری دارم. نه! راستش را بخواهید من هم زاده و ساکن همین وضعیت هستم و سال‌‌ها اسیر غافلگیری پدیده‌های قابل پیش‌بینی و غیر قابل پیش‌بینی شده‌ام، اما عذرخواهی و وظیفه‌شناسی خاص سوئیس و سوئد نیست. انسان‌ها به حکم اینکه انسان هستند، به‌وقت خطا از هم عذرخواهی می‌کنند و درصدد جبران برمی‌آیند. انسان اگر مسئولیتی هم در جامعه بر عهده داشته باشد، عذرخواهی‌اش واجب‌تر هم خواهد شد و از آن مهم‌تر اینکه ابزارها و لوازم به‌روز و کارآمد برای جلوگیری از غافلگیری مهیا شود. این درست که در جدیدترین خبرها مسئولان تضمین داده‌اند از ۱۳۵ دانش‌آموز کنکوری جامانده آزمون مجدد گرفته می‌شود، اما می‌دانید تا روز موعود فرا برسد و آن دانش‌آموزان دوباره استرس شب کنکور را بر خود هموار کنند و به حوزه امتحانی برسند و اگر دوباره مسئولان غافلگیر نشوند و... چه بر آنها می‌گذرد؟
