پزشکیان متعادل، پزشکیان آرام
اگرچه در نظرسنجی‌ها، آرای پزشکیان مدام در حال افزایش است، اما یخ افراد مُردد و قهرکنندگان با صندوق رأی، باز نشده و هنوز نرخ مشارکت در خط میانه می‌چرخد. تردید برخی افراد برای مشارکت در انتخابات این است که اصلا پزشکیان انتخاب شد و بر مسند نشست؛ مگر برای بهبود وضعیت، کاری از دست او ساخته است؟! مگر قبلی‌ها که رأی بالا از مردم گرفته بودند، چه کردند که پزشکیان می‌خواهد بکند؟!
اگرچه در نظرسنجی‌ها، آرای پزشکیان مدام در حال افزایش است، اما یخ افراد مُردد و قهرکنندگان با صندوق رأی، باز نشده و هنوز نرخ مشارکت در خط میانه می‌چرخد. تردید برخی افراد برای مشارکت در انتخابات این است که اصلا پزشکیان انتخاب شد و بر مسند نشست؛ مگر برای بهبود وضعیت، کاری از دست او ساخته است؟! مگر قبلی‌ها که رأی بالا از مردم گرفته بودند، چه کردند که پزشکیان می‌خواهد بکند؟! در‌این‌باره بسیار گفتند و مردم کمتر قانع شدند، اما واقعیت این است که کشور تشنه «تعادل‌بخشی» است. از متعادل‌شدن شرایط همه سود می‌برند. پس اگر منطبق بر واقعیت به صحنه انتخابات نگاه کنیم و انتظارات‌مان را اصلاح کنیم، بهترین گزینه برای ریاست‌جمهوری کسی است که بتواند تعادل بیشتری در نظام حکمرانی ایجاد کند. در بین سه گزینه مطرح، بدیهی است که جلیلی ظرفیت ایجاد چنین تعادلی را ندارد و چه‌بسا به نبود تعادل بیشتر کمک کند. پزشکیان و قالیباف، ظرفیت بیشتری برای تعادل‌بخشی دارند. قالیباف برای تعادل‌بخشی، نیاز دارد که خود را در موقعیتی میانه تعریف کند و پدیدآمدن این موقعیت میانه، سخت و مستلزم در امان ماندن از تخریب‌های سهمگین است، اما پزشکیان تجسم اعتدال و میانه‌روی است که امروز برای رنج و آلام کشور عزیزمان، حکم نوشدارو را دارد. پزشکیان فرزند آذربایجان است و در طول تاریخ معاصر ایران‌زمین، سیاست‌مداران آذربایجانی عموما شهره به رواداری و اعتدال بوده‌اند. با دقت در مشی سیاسی و مدیریتی دکتر پزشکیان در دوران ریاست دانشگاه، وزارت بهداشت و نیز نمایندگی مردم تبریز در مجلس، تعادل‌بخشی وجه غالب شخصیت او بوده است. پزشکیان، توان آن را دارد که در موقعیت رئیس‌جمهور، با آرامش از طریق برقراری ارتباط مؤثر با دیگر مراکز قدرت به پدیداری تعادل کمک کند. لابد رئیس‌جمهور می‌داند و پذیرفته است که سهم دولت در توزیع قدرت در نظام سیاسی ایران چقدر است و از تجارب زیسته اصلاح‌طلبان هم به‌خوبی آموخته که نمی‌توان از طریق درافتادن با دیگر مراکز قدرت، راه به جایی برد و یگانه مسیر، همکاری و هم‌افزایی با نیروهای صاحب نقش در سپهر سیاسی، برای رسیدن به موفقیت است. در چند سال اخیر، جایگاه اعتدال‌گرایی به‌عنوان یک رویکرد و خط‌مشی سیاسی، بر اثر غلبه رویکردهای تندروانه در سیاست داخلی و خارجی کم‌سو شده و اگر اقدام ارجمند شورای نگهبان در احراز صلاحیت مسعود پزشکیان، با اقبال اقشار و گروه‌های سیاسی و اجتماعی مواجه شود و او ردای ریاست‌جمهوری اسلامی بر تن کند، راه برای حل مشکلات و معضلات از‌جمله رابطه نامتقارن دولت و جامعه و نیز برخی ناسازگاری‌های نهادی از‌جمله غلبه تخاصم یا آنتاگونیسم بر ذهنیت و گفتار سیاسی و تسلط روابط حامی- پیرو و کالینتالیسم بر روابط سیاسی، به‌خوبی هموار می‌شود. ما در حیطه حکمرانی و روابط سیاسی داخلی، شاهد طیفی هستیم که یک سوی آن را گرایش به خالص‌سازی و تک‌صدایی و سوی دیگر را تمایل به شالوده‌شکنی کل نظام سیاسی و سیاسی‌کردن همه موضوعات و مسائل اجتماعی تشکیل می‌دهد. با تفوق گرایش نخست که با انقباض فضای سیاسی و امنیتی‌شدن اختلافات و اعتراضات سیاسی همراه بوده، رویکرد مقابل بیشتر تقویت شده و زمینه‌های تشدید سیاست‌زدگی و دامن‌زدن به مطالبات سیاسی حداکثری را فراهم کرده و البته سرسنگینی مردم، به‌ویژه جوانان با صندوق رأی، نتیجه آن بوده است. پزشکیان با نگاهی همه‌جانبه به واقعیت‌های ساختار قدرت در عرصه امروزین سیاست ایران، می‌تواند با اتخاذ رویکردی متعادل، در راستای اصلاح شیوه‌های حکمروایی و سیاست‌ورزی عمل کند. پزشکیان توان آن را دارد که در قامت رئیس‌جمهور راهبرد متعادل‌سازی سیاسی را نخست از امور تحت اختیار خود، نظیر چینش کابینه و مدیران ارشد قوه مجریه بر‌اساس شایسته‌سالاری و مشاوره‌های نظام‌مند، ابتنای تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری بر تفکر راهبردی، کارشناسی و عقل جمعی، تلطیف گفتار و تعدیل کردار سیاسی و پاسخ‌گویی و نقدپذیری مسئولان اجرائی آغاز کند. کابینه میانه‌رو این پزشک شریف، می‌تواند از راه پیشبرد سیاست تنش‌زدایی و حل منازعه در روابط خارجی- همان که ظریف نازنین استاد آن است- همچنین ایجاد رونق و شفافیت در فضای اقتصادی، حمایت از انبساط نسبی فضای سیاسی و فرهنگی، فراهم‌کردن شرایط برای حضور و فعال‌شدن بخش‌ها و نیروهای زیر فشار و توانمندسازی گروه‌های آسیب‌پذیر، پایگاه اجتماعی و سیاسی نظام اسلامی را تقویت کند. مسعود پزشکیانِ رئیس‌جمهور، توان آن را دارد که با اتخاذ رویکرد خاص تعاملی و از طریق جلب اعتماد و همکاری با دیگر نهادهای حکومتی و ارائه مستمر گزارش‌های روشنگرانه به نهادهای تصمیم‌ساز و نظارتی و همچنین افکار عمومی، پایگاه اجتماعی خود را به‌ویژه در میان اقشار و گروه‌های استراتژیک تثبیت و تقویت کند. در این مورد، به‌ویژه باید به دانشگاهیان، دانشجویان، زنان، جوانان، کارآفرینان و صاحبان سرمایه‌های مولد، نیروی کار و تهیدستان شهری توجه داشته باشد. توجه هم‌زمان به مسائل و مطالبات متفاوت این اقشار و طبقات، در قالب مجموعه‌ای از سیاست‌های متعادل و مکمل، به تقویت پایگاه اجتماعی کمک می‌کند. پزشکیان، با تقویت استقلال و امنیت نهادها و نیروهای علمی و فرهنگی، همچنین ایجاد ثبات و امنیت در بازار و پویایی در فضای کسب‌وکار از راه سیاست‌های متعادل پولی و مالی داخلی و تقویت ارتباط اقتصاد ملی با اقتصاد جهانی و اتخاذ سیاست‌های متعادل در همه زمینه‌ها، می‌تواند در ارتباط با دیگر نیروها و نهادهای سیاسی و تقویت هم‌گرایی و اجماع بر سر برنامه هفتم توسعه و سیاست‌های کلان، زمینه حرکت کشور به سوی تعادل سیاسی و اجتماعی پایدار را فراهم کند که نیاز جدی ایران امروز است. دادن رأی و کمک به تحقق این رؤیای شیرین، وظیفه ملی و میهنی هر ایرانی است که دوست دارد به دور از نزاع و خشونت و تعصب، قدمی رو به جلو برداشته شود. وقت گلایه‌مندی و قهر با صندوق نیست. فرصت را قدر بدانیم و از حضور و ایفای نقش دریغ نکنیم.
