به همین سادگی؟
جناب رئیس‌جمهور، شنبه‌شب گذشته در قاب سیما ساده بودید. به‌سادگی سخن گفتید و به‌سادگی از گذشته‌تان برای ملت ایران گفتید و این ادبیاتی بود که کمتر در رؤسای جمهور گذشته جلوی دوربین شاهد بودیم!
جناب رئیس‌جمهور، شنبه‌شب گذشته در قاب سیما ساده بودید. به‌سادگی سخن گفتید و به‌سادگی از گذشته‌تان برای ملت ایران گفتید و این ادبیاتی بود که کمتر در رؤسای جمهور گذشته جلوی دوربین شاهد بودیم! نمی‌دانیم این را به فال نیک بگیریم یا به قیل‌وقالی که در پس ذهنتان می‌چرخد! تا اینجای کلام خیلی خودمانی و در‌حد تعارف با شما بود که خودتان نیز بی‌تکلف با ما «گپ جامعه‌پسند» زدید، اما از اینجا به بعد اگر وارد حیطه مسئولیتی که به شما سپردیم شویم، از لابه‌لای سخنانتان ذکر نکاتی اهم فی‌الاهم است. با ذکر شاخص‌ها شروع کردید که این یاد‌آور مقدمه بر هر صفحه‌ای از کتاب سیاست در تمام حکومت‌ها و دولت‌هایی است که سعی بر ارائه فصل‌هایی از شیوه حکومت‌مداری به نفع مردم جامعه‌اش، به معرفی خود می‌پردازد و سرانجام در پی نائل‌نشدن به اهداف خویش در پایان کتاب سیاست، نتایج را جوری دیگر به پایان می‌برد! از عدالت گفتید که واژه‌ای است «دهن‌پر‌کن» و هر فرد ایرانی هر روز آن را در هر «ارجاع اداری و کاری» در تمام حوزه‌ها فقط بر قاب آویزان بر سر در هر مکان مربوط می‌بیند و در واقع فاصله زیادی تا حصول آن است. از نابرابری و ناترازی کسب علم گفتید که این خود ریشه در تمایزی دارد که پیشینیان دولت‌های قبل پایه‌گذار آن بودند. والا قبل‌تر از آن همگان در کنار هم با یکدلی و با همان سنت قدیمی که شما هم به آن اشاره کردید با کوله‌باری از کاغذ و قلم بر میزهای چوبی به رایگان تحصیل علم می‌کردیم و بر کرسی‌های بلند‌مرتبه تخصصی می‌نشستیم و خدمات مؤثری نصیب نیازمندان به علم و علم‌اندوزی می‌‌شد.
از سرمایه و سرمایه‌گذاری سخن راندید که کشوری با منابع سرشار از قبیل نفت و جاذبه‌های گردشگری چرا باید در‌حال‌حاضر التماس برگشت سرمایه و سرمایه‌دارانی، چه داخلی و چه خارجی را در قالب طرح و برنامه برای جذب آنان داشته باشد؟ مبلغی هنگفت از جذب سرمایه برای رشد اقتصادی به زبان آوردید که این به نوبه خود در کشوری غنی و سرشار از ثروت جای بسی تعمق دارد!
و اشاره‌تان به فضای مجازی چه خوب و با مهارت، ارجاع به مراجع بالادستی کردید که آیا بشود و آیا نه! ارتباط با همسایه‌ها و سایر دولت‌های خودی و غیر‌خودی و اینکه در این مدت کوتاه زمامداری‌تان با 40 رئیس‌جمهور و رئیس مجلس مذاکره داشتید، تقسیم وقتی است که به نظر نگارنده از زمان پیشی گرفته‌اید!
از بدنه دولتی گفتید که قرار است نوسازی و ترمیم شود و به این به صورت مشورتی در قالب راهبرد دولتتان اشاره کردید. این مدل هر‌چند تکراری، در هر انتقال قدرتی انجام می‌شود، اما مهم تعویض فرد یا مسئولی نیست که آنچه مد نظر جامعه است نوع تفکر و نگاه غالبی است تا هر مسئولی خود را ملزم به همان عدالتی که شما در هر سخن‌تان به آن اشاره می‌کنید، بداند و با همان شیوه امیرالمؤمنین تمام ابلاغیه‌ها را در راستای گره‌گشایی و رفع تبعیض‌ها اجرا کند!
و اما غول تورم که در گفت‌وگویتان از زین اسب‌شده‌اش بدین سادگی پیاده نخواهد شد و شما و دولتتان نیز جرئت مقابله با آن را به این سادگی که شنبه‌شب بر صفحه تلویزیون از آن رد شدید، کجا بر سفره ایرانیان زانو به زمین خواهد زد؟
و مهم‌‌تر از همه مُهر تأیید نظام را چه به لحاظ سیاسی و چه اقتصادی در پیشبرد اهداف خود بر لوح برنامه‌های آینده‌تان گرفته‌اید. و جناب دکتر پزشکیان، چه شمال و جنوب ایران و چه شرق و غرب آن با هر قومیتی چشم‌وگوش به انتظار برنامه‌های شما برای توسعه و آبادانی کشور در زمینه سلامت و سعادت خویش‌اند. پس از کلام بکاهید و بر عمل بیفزایید. دیگر موضوعات را به قول دو مجری محترم یا فرصت طرح نبود و یا حقیر از ذهن مشوشی که دارد به سمت دیگری پرواز کرده است و در پایان، شما چه ساده و بی‌ریا در هر محفلی سخن می‌گویید که شنونده و هر بیننده‌ای با شما حس راحتی و یکدلی می‌کند. این آیا در سیاست امروز ایران جایگاهی دارد و یا اینکه این روشی است تا شما پیشگام در ارائه سیاستی باشید که بنا‌بر تجربه سالیان دراز نظام جمهوری اسلامی بر «اقناع به سبکی جدید» جامعه را ولو در کوتاه‌مدت به سمت «رضایت نسبی» هدایت کنید که این همه آیا به همین سادگی است؟ جناب دکتر پزشکیان، به قول کریستیان بوبن، «همه گرفتارند» و برای حرف‌زدن فقط حرف‌زدن کافی نیست، باید شنیده شوید.
