|

ضرورت تغییر مبانی انتخاب مدیران کلان

‌منابع قضائی از صدور رأی برای ۴۴ نفر متهم اصلی پرونده چای دبش در شعبه اول دادگاه ویژه جرائم اقتصادی خبر دادند. در این زمینه ساداتی‌نژاد، وزیر جهاد کشاورزی دولت سیزدهم، نیز به دو سال حبس براساس ماده ششم قانون کاهش مجازات حبس تعزیری محکوم شد.

عبدالحسین طوطیایی پژوهشگر کشاورزی

‌منابع قضائی از صدور رأی برای ۴۴ نفر متهم اصلی پرونده چای دبش در شعبه اول دادگاه ویژه جرائم اقتصادی خبر دادند. در این زمینه ساداتی‌نژاد، وزیر جهاد کشاورزی دولت سیزدهم، نیز به دو سال حبس براساس ماده ششم قانون کاهش مجازات حبس تعزیری محکوم شد. از زمانی که مدیریت کشاورزی در قالب یک وزارت آغاز به کار کرد، در مقایسه با بعضی دیگر دستگاه‌های اجرائی کشور از زمینه فسادپذیری کمتری برخوردار بود. اما چه بسیار طلایه‌دارانی مانند «کریم ساعی»ها و با کوله‌بار علم و تجربه و آمیزه‌ای از عشق، بر تارک آن خوش درخشیده و جان شیرین در این راه نهادند. اما از آن سو موارد پرشماری از لغزش و ناکارآمدی به‌ویژه در دهه اخیر از وارثان آن پیشگامان سبز رخ داده است که دگرگونی عمیقی را در شیوه انتخاب برای هدایت این عرصه زیست و زندگانی می‌طلبد. بدون‌تردید اگر دامنه محدود نگاه انتخاب‌گران و مبانی ارزیابی گزینش‌کنندگان این دست از مدیران مورد بازنگری و اصلاح قرار نگیرد، وزیر محکوم مدنظر این نوشتار آخرین این حکایت نخواهد بود. وزیری که تنها در مدت کوتاه وزارت 18ماهه‌اش با کارنامه نامقبولی از واردات پرسش‌انگیز نهاده‌های دامی و... کام جامعه را در بخارات داغ چای دبش نیز سوزاند.

جامعه‌ای که باارزش‌ترین ثروت‌های تجدیدناپذیر خود و آیندگانش اعم از عرصه‌های طبیعی یا سرنوشت معیشت کشاورزان زحمتکش را به امانت به او سپرده بود. وزیری که در همین مدت کوتاه چه بسیار بر مبارزه با فساد تأکید و در همایش‌ها، هفته‌های بزرگداشت و تورهای متعدد استانی از رونق آینده کشاورزی گفت. در محدودیت دامنه انتخاب ایشان، همین بس که با وجود جمع درخور‌توجهی از صاحبان تجربه، دانش، شجاعت و پایبند به منافع ملی در کشور، باز هم به سراغ تعداد معدود چهره‌های کمیسیون کشاورزی وقت مجلس رفتند، بنابراین در این نگاه تنگ تنها به گذر موفق از غربال ریز شورای نگهبان به‌مثابه یک مزیت در کمیسیون عنایت داشتند. امیدواریم که رسوایی چای دبش با تمام تلخی‌هایش، تلنگری برای وسعت بیشتر میدان دید چشمانی باشد که قامت بلند شایستگان این سرزمین در آن نقش ببندد. شایستگانی که در کمندی از عشق به سرزمین از هر دلبستگی ناپایدار رها و در عزمی آهنین، بر آن خواهند بود که طرحی نو در ساختار حجیم و ناپویای مدیریت کشاورزی حال حاضر بیندازند. از نفیر شوم اره‌های نابودی بر قامت تناور هیرکانی و زاگرس بی‌قرار شده و بر عهد خود در سیری و سیر‌اب مزارع پایبند، وگرنه که ریسمان وزارت را بر دیواره کهنه‌اش می‌آویزند.