۴۰ درصد کودکان دچار فقر یادگیری هستند
معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش گفت: کیفیت توسعه‌یافتگی جوامع به کیفیت زندگی شهروندان وابسته است و کیفیت زندگی شهروندان به کیفیت نظام تعلیم و تربیت بستگی دارد و در شاخص کیفیت نظام تعلیم و تربیت هیچ عنصری به اندازه معلم اثرگذار نیست
معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش گفت: کیفیت توسعه‌یافتگی جوامع به کیفیت زندگی شهروندان وابسته است و کیفیت زندگی شهروندان به کیفیت نظام تعلیم و تربیت بستگی دارد و در شاخص کیفیت نظام تعلیم و تربیت هیچ عنصری به اندازه معلم اثرگذار نیست. رضوان حکیم‌زاده معاون آموزش ابتدایی وزیر آموزش و پرورش در مراسم تقدیر از منتخبان طرح و برنامه معاونت آموزش ابتدایی اداره کل آموزش و پرورش استان خراسان رضوی، با اشاره به ضرورت افزایش تعامل و همکاری با ادارات کل آموزش و پرورش استان‌ها در حوزه برنامه‌ریزی گفت: اگر برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری به صورت غیرمتمرکز و با استفاده از نظرات کارشناسی استان‌ها صورت بگیرد، قطعا منجر به کسب نتایج بهتری خواهد شد.
سیستم آموزشی کشور نیازمند شبکه‌سازی است؛ شبکه‌ای که در آن حتی مناطق، نواحی و حتی مدارس نیز بتوانند در برنامه‌ریزی مشارکت کنند و ایده‌های خود را ارائه دهند و از این طریق در جریان تربیت و آموزش کشور تأثیرگذاری حداکثری داشته باشند.
حکیم‌زاده با اشاره به ضرورت ارتقای مهارت‌های سواد پایه در دانش‌آموزان دوره ابتدایی تأکید کرد: این موضوع یکی از اولویت‌های اصلی معاونت آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش در دور جدید است که البته برای تحقق آن، همکاری و تعامل ادارات کل استان و ارائه نظرات آنها ضروری است.
معاون آموزش ابتدایی وزیر آموزش و پرورش اضافه کرد: این معاونت آمادگی دارد ایده‌ها و نظرات همه فعالان استانی آموزش و پرورش را در این زمینه دریافت کند تا برنامه‌ها مبتنی بر اقتضائات محیطی و بومی طراحی شوند و شرایط به بهترین شکل برای ارتقای سطح مهارت‌های پایه در دانش‌آموزان فراهم شود.
وی با اشاره به مسئله فقر یادگیری یادآور شد: در کنار مفهوم بازمانده از تحصیل، نظام آموزشی کشور با مفهوم بازمانده از یادگیری نیز مواجه است؛ دانش‌آموزانی که در مدرسه حضور دارند، اما مهارت‌های پایه را با کیفیت مطلوب فرا نمی‌گیرند و در نهایت تفاوت ملموسی بین آنان و بازماندگان از تحصیل در مسئله یادگیری وجود ندارد. البته فقر یادگیری مختص به ایران نیست و طبق گزارش بانک جهانی از ۸۰ درصد کودکی که امکان حضور در مدرسه را پیدا می‌کنند، ۲۵ درصد با فقر یادگیری مواجه هستند. به عبارت بهتر، ۴۰ درصد کودکانی که وارد مدرسه می‌شوند، به فقر یادگیری دچار هستند.
معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش اظهار کرد: این معاونت در کنار تلاش برای حل مسئله بازماندگان از تحصیل، موضوع بازماندگان از یادگیری را نیز به صورت جدی دنبال می‌کند و تمرکز بر دانش‌آموزان لازم‌التوجه را در دستور کار خود قرار داده است. اگر دانش‌آموزان بازمانده از یادگیری در سه ماه اول سال شناسایی شوند، می‌توان با برنامه‌های جبرانی این بازماندگی را رفع کرد که البته تحقق این امر نیازمند همت و کمک معلمان و مدیران مدارس به‌ویژه در مناطق روستایی، عشایری و لازم‌التوجه است.
حکیم‌زاده زمینه‌سازی برای ایجاد محیط مثبت یادگیری را دیگر برنامه معاونت آموزش ابتدایی در دور جدید برشمرد و گفت: حضور مدیران و معلمانی که بر محتوای آموزشی تسلط کافی داشته باشند و روش‌های متنوع تدریس را بشناسند و به کار گیرند، امری ضروری برای ایجاد محیط مثبت یادگیری است، اما مهم‌ترین رکن در تحقق این هدف ایجاد ارتباط عاطفی بین دانش‌آموزان و مدرسه است؛ به‌طوری که دانش‌آموز مدرسه را محیطی امن و سالم برای یادگیری بداند و نسبت به آن حس تعلق خاطر کند. این مهم میسر نمی‌شود مگر اینکه دانش‌آموز خود را جزئی از نظام آموزشی بداند و در مدرسه مورد احترام قرار بگیرد.
معاون آموزش ابتدایی وزیر آموزش و پرورش یادآور شد: فراموش نکنیم مدرسه اولین محیطی است که کودک بدون حضور پدر، مادر و اعضای خانواده خود در فضای اجتماعی تجربه می‌کند؛ بنابراین هر بازخوردی در این محیط روی آینده و شخصیت دانش‌آموز اثرگذاری ملموس دارد و می‌تواند باور او نسبت به خود و جامعه را شکل دهد. حکیم‌زاده در ادامه با اشاره به برخی از معایب موجود در نظام آموزشی کشور، نظام طبقه‌ای و طبقه‌بندی‌کردن دانش‌آموزان را از چالش‌های بزرگ موجود در سیستم آموزشی کشور قلمداد و تأکید کرد: جداسازی دانش‌آموزان اشتباهی راهبردی است که به لحاظ علمی اثبات شده آسیب‌های بسیار زیادی برای دانش‌آموز در پی خواهد داشت. اشتباه دیگر، برچسب‌زدن به دانش‌آموزان و ایجاد نظام طبقاتی در فضای کلاس و مدرسه است. مسئله‌ای که اعتمادبه‌نفس دانش‌آموزان را به تدریج کاهش می‌دهد و خودباوری آنان را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد. این قبیل رفتارها مانعی بزرگ در ایجاد محیط مثبت یادگیری است که در مناطق دوزبانه و همچنین مناطق کمتربرخوردار و در مورد فرزندان خانواده‌های دهک‌های کم‌درآمد جامعه که از سرمایه فرهنگی و اقتصادی کمتری برخوردارند، اثر منفی بیشتری دارد.
