|

تعلل وزیر آموزش و پرورش در تصمیم رئیس‌جمهور

گاندوسازان به کانون پرورش فکری رفتند

مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان امکانات رسانه‌ای مجتمع شهرک غرب کانون را در اختیار سازندگان سریال گاندو قرار داده است تا فصل سوم این سریال را بسازند. عصر خبر با اعلام این خبر نوشت که «حامد علامتی» با حمایت نیکزاد، از نمایندگان مجلس، در کمال تعجب هنوز بر مسند مدیرعاملی کانون تکیه زده است.

گاندوسازان به کانون پرورش فکری رفتند

مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان امکانات رسانه‌ای مجتمع شهرک غرب کانون را در اختیار سازندگان سریال گاندو قرار داده است تا فصل سوم این سریال را بسازند. عصر خبر با اعلام این خبر نوشت که «حامد علامتی» با حمایت نیکزاد، از نمایندگان مجلس، در کمال تعجب هنوز بر مسند مدیرعاملی کانون تکیه زده است. به نظر می‌رسد متأسفانه درباره تغییرنیافتن این مدیر‌عامل با وجود نامه‌های متعددی که به رئیس‌جمهور نوشته شده، وزیر آموزش و پرورش تعلل می‌کند و در راه تداوم وضع موجود گام بر‌می‌دارد.

رفتار تکراری: حضور گاندوسازان در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را می‌توان از آخرین دستاوردهای مدیرعامل کانون پرورش فکری دانست. البته مشابه این رفتار پیش ‌از ‌این نیز رخ داده بود و در روزهای منتهی به انتخابات این نهاد متعلق به کودکان تبدیل به پایگاهی برای جلسات شبانه طرفداران سعید جلیلی بود.

نامه‌هایی برای نجات کانون: یوسف نوری، وزیر آموزش و پرورش دولت سیزدهم، روز ۹ مرداد در حکمی «حامد علامتی» را به‌عنوان نهمین مدیرعامل کانون معرفی و جایگزین مهدی علی‌اکبرزاده کرد و بر رعایت اصول «عدالت‌محوری»، «انقلابی‌گری»، «مردم‌داری»، «پاکدستی و فساد‌ستیزی» و «قانون‌مداری» دولت مردمی تأکید کرد. این انتخاب و ریاست بر یکی از مهم‌ترین نهادهای پرورش کودکان و نوجوانان همچنان ادامه دارد. این حمایت در حالی ادامه دارد که تاکنون چندین نامه به وزیر آموزش و پرورش و نامه‌ای به رئیس‌جمهور برای نجات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نوشته شده است. انجمن نویسندگان کودک و نوجوان در نامه‌ای انتقادی به تشریح وضعیت کانون پرداخته بودند و در بخشی از آن آمده بود: «این سال‌ها با انتصاب مدیران ناآشنا با فرهنگ، هنر و ادبیات کودک و نوجوان، هدف، وظایف اصلی و جایگاه و پیشینه کانون پرورش فکری و غلبه گرایش‌های حزبی و سیاسی یا سلیقه‌های شخصی، نفس‌های این نهاد ارزشمند و پرتوان به شماره افتاده است». در این نامه تأکید شده است: «حالت تعطیل یا نیمه‌تعطیلی بسیاری از کتابخانه‌های (مراکز) کانون و فعالیت‌های پژوهشی آن، انتقال، بازنشستگی زودهنگام و تعدیل بسیاری از کارشناسان و مربیان مجرب و کارآمد، ناکارآمدی انتشارات و نیمه‌جان‌شدن جشنواره‌ها، جذب افراد بدون سنخیت با کانون و کار با کودکان، تعطیلی بسیاری از برنامه‌های پرمخاطب، رواج فعالیت‌های غیرمرتبط با ماهیت این نهاد، عدم پویایی و قطع ارتباط با خالقان آثار ادبی و هنری، بی‌انگیزگی و دل‌مردگی مربیان و... زنگ خطر اضمحلال و بی‌اثر شدن این نهاد بزرگ، پراهمیت و دیرین را به صدا درآورده است».

دستور رئیس‌جمهور: پس از آنکه وزیر آموزش و پرورش به نامه‌های انجمن نویسندگان کودکان و نوجوانان بی‌اعتنایی کرد، آنها نامه‌ای به مسعود پزشکیان نوشتند. رئیس‌جمهور نیز به وزیر آموزش و پرورش دستور داد: «پیشنهادها و نگرانی‌های اظهار‌شده را بررسی و درباره اینکه چگونه می‌شود نگرانی عزیزان را رفع کرد، اعلام نظر کنید تا همکاری لازم به عمل آید». از آن دستور که در هفته اول آذر داده شده، تاکنون بیش از دو ماه می‌گذرد و خبری از تغییر نیست. همین بی‌توجهی نکته مهمی است که نشان می‌دهد دلیل آن می‌تواند همان‌طور که در جوامع فرهنگی مطرح می‌شود، حمایت وزیر آموزش و پرورش کنونی، یوسف کاظمی و همچنین برخی نمایندگان مانند نیکزاد، نایب‌رئیس مجلس، باشد. حال باید دید که آیا این روند نیاز به تذکر جدی مقامات عالی‌رتبه دولت ندارد. آیا نیاز ندارد فکری به حال مهم‌ترین نهاد در پرورش کودکان و نوجوانان بشود؛ نهادی که در چند سال گذشته آسیب‌های فراوانی دیده است.

اقدام سیاسی در نهاد فرهنگی: ساخت سریال گاندو، شاید در ظاهر به‌عنوان یک فعالیت فرهنگی قلمداد شود، اما در گام اول باید پرسید که این اقدام چگونه با حیطه کودک و نوجوان ارتباط دارد. از سوی دیگر سریال گاندو جزء سیاسی‌ترین سریال‌های این سال‌ها و برگرفته از گرایش‌های سیاسی یک گروه خاص است. می‌توان برای اثبات این موضوع به نوشته تهیه‌کننده آن در آستانه انتخابات اشاره کرد. مجتبی امینی، تهیه‌کننده آن، در کارنامه خود سابقه حضور در حمله به سفارت‌ انگلیس را دارد. او نوشت: «اگر پزشکیان رأی بیاورد، احتمالا با چند فصل جدید از سریال گاندو در خدمت ملت شریف ایران خواهیم بود و حرف‌های ناگفته جدیدی خواهیم زد. درباره فساد و نفوذ در جریان اصلاحات حرف‌های نزده زیاد است».

احتمالا هرگونه پرسش درباره این نحوه استفاده سیاسی از این نهاد بی‌پاسخ می‌ماند، هرچند باید منتظر بمانیم و ببینیم‌ آیا تغییر در این نهاد حالا و به‌ویژه بعد از یک اقدام عملی سیاسی دیگر ممکن می‌شود یا خیر؟