درحالی‌که ایران نتوانسته در صنعت بانکرینگ جایگاهی داشته باشد، امارات از این صنعت ۲۷ میلیارد دلار درآمد دارد
جامانده تجارت سوخت کشتی
سنگاپور، هلند و امارات سه قطب بزرگ سوخت کشتی در دنیا هستند و حالا امارات به‌تنهایی چیزی حدود ۲۷ میلیارد دلار در سال بابت فروش سوخت کشتی درآمد دارد.
به گزارش «شرق» سنگاپور، هلند و امارات سه قطب بزرگ سوخت کشتی در دنیا هستند و حالا امارات به‌تنهایی چیزی حدود ۲۷ میلیارد دلار در سال بابت فروش سوخت کشتی درآمد دارد.
همچنین امارات با مالکیت شرکت بین‌المللی، ترابری دریایی دی‌پی‌ورلد، که امروزه غول ارائه‌دهنده خدمات کشتیرانی، اپراتوری بنادر و خدمات لجستیکی جهان است، جهش بزرگی در تجارت دریایی خود ایجاد کرده است. شرکت دی‌پی‌ورلد در سال ۲۰۰۵ راه‌اندازی شد و در سال ۲۰۰۶ با خریداری چهارمین شرکت بزرگ خدمات بنادر جهان به نام پنیسولار اند اورینتال، به ارزش هفت میلیارد دلار به یکی از بزرگ‌ترین اپراتورهای بندر جهان تبدیل شد.
این شرکت در‌حال‌حاضر اپراتور ۶۰ بندر تجاری در سراسر جهان است که مالک آن امارات است. امارات امروزه حدود ۲۰ بندر پیشرو جهان را اداره می‌کند که ۱۰ بندر آنها در ردیف برترین بنادر جهان هستند. دی‌پی‌ورلد ۷۰ میلیون کانتینر را در جهان اداره می‌کند که سالانه با حدود ۷۰ هزار کشتی وارد می‌شود.
این تقریبا معادل ۱۰ درصد از ترافیک جهانی کانتینر است که توسط ۸۲ پایانه دریایی در بیش از ۴۰ کشور جهان است. از نظر داشتن بیشترین تعداد ناوگان کشتی‌های کانتینری، بنادر امارات با تحویل حدود ۲۰ میلیون کانتینر در سال، پیشتاز است.
اما در ایران صنعت حمل‌ونقل دریایی نتوانسته است بیشتر از تأمین حداقل نیازهای داخلی پیشروی کند و در‌حال‌حاضر کمتر از یک میلیون تن سوخت مورد نیاز کشتی‌های داخلی را تأمین می‌کند.
سوخت‌رسانی با کشتی‌ها و شناورهای کوچک و بزرگ در دریا یا اسکله را بانکرینگ می‌گویند.
تأمین آب و آذوقه، ارائه خدمات فنی و مهندسی، پزشکی و بهداشتی، امکان اسکان خدمه اسکان و تعویض خدمه کشتی، جمع‌آوری پسماندهای نفتی و زباله‌های کشتی و... از‌جمله خدمات جانبی بانکرینگ هستند که هریک می‌توانند زمینه‌ساز درآمدهای بالایی باشند.
درآمدهایی که حالا امارات از آن حداکثر بهره‌برداری را می‌کند و توانسته ترافیک دریایی منطقه را به سمت بنادر خود جلب کند.
سعید قبیتی، یکی از تأمین‌کنندگان سوخت کشتی به «شرق» می‌گوید که با وجود آنکه سوخت کشتی ایران با‌کیفیت‌ترین نوع سوخت است و قیمت هر تن آن صد دلار کمتر از سوخت امارات است؛ اما کشتی‌های خارجی تمایل دارند که سوخت‌گیری خود را در بنادر امارات و قطر انجام دهند.
او با اشاره به اینکه زیرساخت‌های سوخت‌رسانی به کشتی در ایران مناسب نیست، می‌گوید که تنها پالایشگاه ایران که زیرساخت سولفور‌زدایی و تولید سوخت استاندارد کشتی را داشت، پالایشگاه شازند اراک است که البته پیش‌ازاین، این نوع سوخت را برای نیروگاه‌های برق تأمین می‌کرد و حالا کشتی‌های ایران ناچار هستند که سوخت را از پالایشگاه شازند اراک تحویل بگیرند و با تانکرهای سوخت تا جنوب کشور حمل کنند و هزینه اضافه‌ای بابت طی این مسافت بپردازند و در‌حال‌حاضر به‌تازگی بخشی از این سوخت در پالایشگاه‌های بندرعباس تأمین می‌شود.
این فعال صنعت بانکرینگ تأکید می‌کند با این حال به نظر می‌رسد که تا سال ۲۰۳۰ خط تولید سوخت فسیلی برای کشتی‌ها جمع شود و مدل‌های جدید کشتی با موتورهای برقی، گازسوز و دوگانه‌سوز در بازار جهان توسعه پیدا کنند که در آن صورت ایران باید به سمت تولید سوخت ال‌ان‌جی، متانول یا آمونیاک برای کشتی‌ها برود که البته در تولید سوخت آمونیاک مزیت دارد.
