مزایا و معایب NFT و تأثیر آن بر محیط زیست

شرمین دالوند: با پیشرفت تکنولوژی در زمینه‌های مختلف زندگی، تمدن بشری به سوی دیجیتال‌شدن پیش می‌رود. لغاتی مانند ارز دیجیتال، NFT و بیت‌کوین به لغت‌نامه روزمره اکثریت آدم‌ها اضافه شده است. حالا این لغات در حال ورود به زبان گفتمان دنیای هنر هستند. با این حال هنوز اکثر مردم در واقع نمی‌دانند که یک NFT چیست و از مزایا و معایب آن بی‌خبر هستند.

دنیای هنر با ظهور توکن‌های غیر قابل تعویض (NFT) در سال‌ها و به‌خصوص ماه‌های اخیر تغییرات بسیاری داشته است. NFT که بیشتر به عنوان توکن‌های غیر قابل تعویض شناخته می‌شوند، توکن‌های رمزنگاری‌شده متمایزی هستند که بر‌خلاف ارزهای دیجیتال یا پول فیزیکی قابل مبادله یا تکرار نیستند و می‌توانند برای نمایش هر چیزی از هنر دیجیتال گرفته تا موسیقی، ویدئو و حتی اشیای فیزیکی استفاده شوند. آنها با کدها و اطلاعات شناسایی ویژه از یکدیگر متمایز می‌شوند و این ویژگی کمک می‌کند تا صحت داده‌های ثبت‌شده در بلاک‌چین تا مبدأ اصل اثر و گواهی مالکیت آن قابل ردیابی باشد.

این توکن‌ها در یک بلاک‌چین، یک مجموعه کامل دیجیتال که تراکنش‌ها را ثبت و تأیید می‌کند، ذخیره می‌شوند. این امر باعث می‌شود این توکن‌های غیر قابل معاوضه ایمن و غیر قابل تغییر باشند، به این معنی که نمی‌توان آنها را جعل کرد یا تغییر داد.

NFT بر دنیای هنر تأثیر مثبتی داشته است که هم از نظر هنرمند و هم خریدار مزایای بسیاری دارد. ابتدا NFT کسب درآمد را برای هنرمندان آسان‌تر کرده‎ ‌است و هنرمند می‌تواند آثار خود را بدون نیاز به واسطه، مستقیما به خریداران فروخته و همچنین فرصت‌های جدیدی را برای هنرمندان فراهم آورده تا از آثار خود کسب درآمد داشته باشند.

در یک NFT به گفته مجله تایم هنرمندان می‌توانند آثار هنری خود را در یک بازار ثبت کنند و سپس باید این آثار را به عنوان توکن‌های ‌دیجیتال از طریق بارگذاری و تأیید اطلاعات بر روی بلاک‌چین «ضرب» کنند. این عمل حدود ۲۰۰ تا ۴۰۰ دلار هزینه دارد. آثار هنری به‌طور معمول با ارز دیجیتال اتر ضرب می‌شوند و ارزش هر اثر هنری توسط بالاترین قیمت پیشنهادی تعیین می‌شود.

NFT همچنین خرید آثار هنری را برای خریداران آسان‌تر کرده است. با استفاده از بلاک‌چین، خریداران می‌توانند مطمئن باشند که آثار هنری که خریداری می‌کنند معتبر است و آن را با قیمت مناسبی دریافت می‌کنند. این امر سرمایه‌گذاری روی هنر را برای خریداران آسان کرده است که منجر به افزایش ارزش آثار هنری شده است.

نهایتا ‌NFTها خلق و توزیع آثار را برای هنرمندان آسان‌تر کرده‌اند و با استفاده از بلاک‌چین، هنرمندان می‌توانند به راحتی آثار خود را با مخاطبان جهانی به اشتراک بگذارند. این امر باعث شده است که هنرمندان به راحتی به مخاطبان بیشتری دست ‌یافته و آثار خود را در معرض دید بیشتری قرار دهند. همان‌طور که تکنولوژی به تکامل خود ادامه می‌دهد، این احتمال وجود دارد که تأثیر NFT‌ها بر دنیای هنر همچنان به رشد خود ادامه دهد. تا به امروز، بازار متعارف هنر، بر اساس داده‌های کاغذی برای پیگیری و شناسایی اصل اثر هنری فعالیت می‌کرده است. قبل از پیشرفت تکنولوژی، هنر دیجیتال توانست در بازار هنر جایگاهی درخور برای خود ایجاد کند؛ زیرا به راحتی قابل کپی‌کردن بود و هیچ راهی برای نشان‌دادن سر‌منشأ اثر و اصالت اثر وجود نداشت.

از طریق NFT و عملکرد آنها برای نشان‌دادن مالکیت، هنر دیجیتال اکنون می‌تواند در سطح هنرهای‌ زیبا ارزیابی شود و بازاری را برای هنرمندان و مصرف‌کنندگان برای خرید یا فروش آثار هنری ایجاد کند. هنگامی که یک مجموعه‌دار یک اثر هنری را می‌خرد، معمولا گواهی اصالت اثر دریافت می‌کند.

فناوری رمزنگاری پروتکل‌های بلاکچین این قابلیت را فراهم کرده است تا NFT بتواند جایگزین گواهی اصالت اثر به صورت کاغذ شود. با اینکه ‌NFTها تأثیر عملی بر روی دنیای هنر گذاشته‌اند، اما از تأثیر آنها بر روی محیط زیست نمی‌توان چشم‌پوشی کرد. از آنجایی که NFTها بر اساس رویکرد «ضرب‌کردن» عمل می‌کنند، بسیاری نگران تأثیر ردپای کربنی آنها بر محیط ‌زیست بودند. اقتصاد NFT کاملا از نظر اخلاقی و زیست‌محیطی به دلایل هزینه بالای کربن برای تولید آنها زیر سؤال رفته است. هنگامی که NFT فروخته می‌شود، خریداران چیزی به نام «رمز‌ارز اتریوم» دریافت می‌کنند. مانند هر ارز بین‌المللی دیگری، این رمز‌ارز قابلیت نقد‌شدن را دارد.

تا سال ۲۰۲۱ اتریوم از همان الگوریتم بیت‌کوین به نام «اثبات عمل» استفاده می‌کرد. رمزارزها از این تکنیک استفاده‌ می‌کنند تا بتوانند دقت عمل بیشتری در شناسایی تراکنش‌هایی که به بلاک‌چین اضافه می‌شود داشته باشند.

تأثیر هر عملیات تراکنش اتریوم، بنا بر گفته دیجیکومیست، تولید 33.4 کیلوگرم دی‌اکسیدکربن است که معادل ردپای کربنی 74 هزار تراکنش ویزا‌کارت است.

در ماه سپتامبر ۲۰۲۱ اتریوم، الگوریتم خود را تغییر داد و عملیات «اثبات سهم» را جایگزین کرد، طبق این الگوریتم تازه، خبری از شبکه‌هایی از دستگاه‌های استخراج پرمصرف نیست که به تولید کربن بالا بینجامد. اکنون هر تراکنش اتریوم ۰.۰۱ کیلوگرم دی‌اکسیدکربن تولید می‌کند که معادل رد‌پای کربنی ۲۲ تراکنش ویزاکارت یا دو ساعت تماشای کانال یوتیوب است. راه‌های دیگری نیز برای کم‌کردن دی‌اکسیدکربن NFTها در حال اجرا هستند.

یک شرکت کانادایی به نام متاوورکس، زباله‌های نفتی را به انرژی دوست‌دار محیط زیست برای استخراج رمزارزها تبدیل می‌کند. همچنین پلتفرم آرت رِید مدعی است که سازنده اولین اپلیکیشنی است که به مسئله تأثیر کربنی ‌NFTها می‌پردازد. طراحان این پلتفرم امیدوارند راهکار جدیدی برای ارتباط تولیدکنندگان و سرمایه‌گذاران در حوزه NFT و شبکه بلاک‌چین ارائه دهند.

آرت رید تکنولوژی بلاک‌چین سولانا را جایگزین اتریوم کرده است و ادعا دارد سازگارتر با محیط زیست و کارآمدتر از اتریوم است.

با این وجود هنرمندانی همچون هاپینگز بر این باور هستندکه با اینکه NFT برای محیط زیست سودمند نیست، تأثیر آن از شرکت‌هایی مانند آمازون کمتر است و این کمپانی‌های بزرگ‌تر، تهدیدهای بزرگ‌تری برای محیط زیست به حساب می‌آیند.

با پیشرفت تکنولوژی کماکان منتظر کم‌شدن ضررهای رمزارزها بر روی محیط زیست هستیم.