رسانه ملی باید مشکلاتش را بررسی و حل کند
دکتر سیما فردوسی، روانشناس فعال حوزه اجتماعی، درباره کمکاریهای تلویزیون در تولید و پخش محتواهای نمایشی گفت: «تلویزیون صرفا جنبه سرگرمی ندارد بلکه جنبه آموزشی هم دارد و یک منبع موثق آموزشی برای مردم است. وقتی صداوسیما به دلیل مسائل مالی یا دلایل دیگر، کمکاری دارد و ضعیف عمل میکند، تولیدات نمایش خانگی افزایش پیدا میکند تا احساس نیاز جامعه به محتواهای نمایشی، تأمین شود».
دکتر سیما فردوسی، روانشناس فعال حوزه اجتماعی، درباره کمکاریهای تلویزیون در تولید و پخش محتواهای نمایشی گفت: «تلویزیون صرفا جنبه سرگرمی ندارد بلکه جنبه آموزشی هم دارد و یک منبع موثق آموزشی برای مردم است. وقتی صداوسیما به دلیل مسائل مالی یا دلایل دیگر، کمکاری دارد و ضعیف عمل میکند، تولیدات نمایش خانگی افزایش پیدا میکند تا احساس نیاز جامعه به محتواهای نمایشی، تأمین شود».
او با اشاره به تأثیر محتواهای نمایش خانگی در فرهنگ عمومی جامعه، عنوان کرد: «نمایش خانگی برای مردم، سرگرمکننده و آموزنده است ولی فعالان این حوزه باید توجه داشته باشند که این آموزشها باید از نظر مردمشناسی و فرهنگشناسی، کارشناسی شده باشد. تطابق محتواهای نمایش خانگی با فرهنگ ایرانی، تأثیر مثبتی دارد زیرا مردم رغبت و گرایش زیادی به تماشای این سریالها دارند». این روانشناس فعال اجتماعی تأکید کرد: «از نگاه اجتماعی بهتر است عوامل سریالها پس از به پایان رسیدن کار، یک میزگرد آسیبشناسانه برگزار کنند و درمورد پیامهای این سریال برای مخاطبان صحبت کنند. برخی از سریالها حرفهای زیادی برای گفتن دارند و نکاتی در آنهاست که اثر بخشی قابلتوجهی در جامعه دارد و لازم است که روی آنها کار شود».
دکتر فردوسی ضمن انتقاد از کمکاری صداوسیما، رسیدگی به مشکلات رسانه ملی را لازم و فوری دانست و افزود: «رسانه ملی باید مشکلاتش را بررسی و حل کند؛ چراکه اگر این کار انجام نشود، نقش تلویزیون در جامعه، کمرنگ و کمرنگتر میشود». او در همین زمینه افزود: «در شرایط فعلی، تلویزیون به تعداد انگشتشماری سریال جدید پخش میکند و بقیه محتواها تکراری و قدیمی است؛ درصورتیکه مردم خواهان محتواهای جدید با اطلاعات بهروز هستند. در جامعه فعلی بسیاری از مردم مخاطب تلویزیون نیستند و برنامههای نمایش خانگی یا شبکههای ماهوارهای را دنبال میکنند. اگر رسانه ملی به همین روال ادامه بدهد، مردم تلویزیون را فراموش میکنند. این مسئله باید زنگ هشداری برای مدیران تلویزیون باشد که اعتمادسازی کنند و توجه و نظر مردم را دوباره سمت تلویزیون برگردانند».
این روانشناس اجتماعی، به روز نبودن تلویزیون و وجود محدودیتها در محتواهای این رسانه را یک عامل بازدارنده دانست و تشریح کرد: «وجود محدودیتهای بسیار در سریالهای تلویزیون، تمایل مردم را به دنبالکردن آن کم میکند. کارشناسها باید این محدودیتها را بررسی کنند و ضمن رعایت اصول فرهنگی، در حدی که مردمپسند باشد آنها را تغییر دهند. اگر نمایش خانگی در این زمینه بهتر عمل کرده و تمایل مردم به تماشای محتواهای آن بیشتر است، رسانه ملی هم باید از این مسئله استقبال کند. کمااینکه در سالهای گذشته سریالهایی از تلویزیون پخش میشد که مخاطبان خیلی زیادی داشت».
او در عین حال خاطرنشان کرد: «این مسئله باید بهطور جدی بررسی شود که کم و کاستیهای اخیر تلویزیون در چه حوزههایی بوده است و کجا این محدودیتها فشار آورده است زیرا اگر برنامههای سرگرمی مناسب از سمت صداوسیما تأمین نشود، فرهنگ نادرست و نامنطبق با جامعه ما از طریق سریالهای ماهوارهای رایج میشود». سیما فردوسی همچنین بر افزایش کیفیت محصولات نمایش خانگی و ضرورت حمایت از این صنعت تأکید کرد و گفت: «نمایش خانگی نیز باید قویتر عمل کند به گونهای که وقتی مخاطب، سریالهای پلتفرمها را میبیند، از تماشای آنها لذت ببرد و در نتیجه احتیاجی به دیدن شبکههای ماهوارهای نداشته باشد. اگر سوژهها تکراری باشد و ضعیف عمل شود، مخاطب باهوش امروز که بسیار آگاه است، تمایلی به دیدن آن نشان نمیدهد». او در همین زمینه تأکید کرد: «متولیان و مسئولان فرهنگی ما باید سازندگان محصولات نمایش خانگی را تشویق کنند و از آنها حمایت کنند نه اینکه با ایرادگرفتن، آنها را از تولیدات مجدد دلسرد کنند».
سیما فردوسی در پایان عنوان کرد: «کسانی که مسئولیت ارتقای سطح فرهنگ و دانش مردم را بر عهده دارند، نباید رسانه ملی را رها کنند و باید مشکلات موجود را بررسی و حل کنند. اگر در حوزه فرهنگ، ضعیف عمل شود، شبکههای خارجی جایگزین میشوند و آثار مخرب آنها را در سالهای آینده میبینم
و افسوس میخوریم».