٢١ تن کیسه پلاستیکی در میادین ترهبار
مدیرکل دفتر پسماند سازمان حفاظت محیط زیست گفت: سالانه ٢١ تن کیسه پلاستیکی فقط در میادین میوه و ترهبار شهر تهران استفاده میشود که رقم بسیار بالایی است.
ایرنا: مدیرکل دفتر پسماند سازمان حفاظت محیط زیست گفت: سالانه ٢١ تن کیسه پلاستیکی فقط در میادین میوه و ترهبار شهر تهران استفاده میشود که رقم بسیار بالایی است.
مهدی خادمثامنی روز دوشنبه در نشست بررسی شیوهنامه ماده ٣ قانون محدودیت استفاده و توزیع کیسههای پلاستیکی که به میزبانی سازمان حفاظت محیط زیست برگزار شد، افزود: امروزه پلاستیک به معضلی اجتماعی و جهانی تبدیل شده است که نه تنها اکوسیستمهای آبی و خاکی را آلوده میکند بلکه تهدیدی برای سلامت انسان است.
او اظهار کرد: آمارها نشان میدهد که در چند دهه گذشته عملکرد خوبی نسبت به حفظ محیط زیست نداشتیم و باعث تخریب جنگلها و انقراض گونههای گیاهی و جانوری زیادی شدیم علاوه بر این منبع زیستی آب و خاک را هم آلوده کردیم. ثامنی ادامه داد: کشورهای پیشرو تلاش میکنند تخریب محیط زیست را کاهش دهند اما در ایران روز به روز آلودگی بیشتر میشود.
او گفت: روزانه ۵۶ تا ۵٧ هزار تن پسماند در کشور تولید میشود که از این میزان ١١ تا ١٢ درصد پسماند پلاستیک است که مستقیم و غیرمستقیم منابع آب و خاک را آلوده میکند. مدیرکل دفتر پسماند سازمان حفاظت محیط زیست افزود: آبان ١۴٠١ آییننامه اجرائی محدودیت استفاده و توزیع کیسههای پلاستیکی تصویب و ابلاغ شد که براساس ماده ۳ آن توزیع کیسههای پلاستیکی ممنوع شده است. او تأکید کرد: هفته زمین پاک (هفته اول اردیبهشت) میتواند فرصت خوبی برای اجراکردن ماده ٣ این آییننامه باشد، باید بتوانیم با فرهنگسازی مردم را نسبت به کاهش مصرف کیسههای پلاستیکی ترغیب کنیم و قطعا این مسئله مستلزم همکاری فروشگاههای زنجیرهای بزرگ است. رئیس اداره فروشگاههای زنجیرهای وزارت صنعت معدن تجارت نیز در این نشست گفت: براساس ماده ٣ آییننامه اجرائی محدودیت استفاده و توزیع کیسههای پلاستیکی، توزیع کیسههای پلاستیکی در کشور ممنوع است. کریم مجرب افزود: ما به دنبال توسعه فروشگاههای زنجیرهای هستیم و به نظر میرسد اقداماتی مانند کاهش مصرف کیسههای پلاستیکی میتواند به توسعه این فروشگاهها کمک کند. همچنین مدیرکل دفتر محیط کار و محیط زیست وزارت صنعت معدن تجارت گفت: مسئله پلاستیک در بسیاری از کشورها حتی آنهایی که پیشرفته هم نیستند موضوع مهمی محسوب میشود. کتایون نعمتپور افزود: لذا ما هم در کشور باید تلاش کنیم مصرف کیسههای پلاستیکی را کاهش دهیم یا آنهایی که مصرف میشوند، دوباره بازیافت و به چرخه مصرف برگردند.
او ادامه داد: این کار باید از جایی آغاز شود که قطعا روز زمین پاک (سوم اردیبهشت) و مناسبتهای محیط زیستی خردادماه میتواند فرصت مناسبی برای شروع باشد، میتوان در این فاصله هم مشکلات اجرائی را شناسایی و نسبت به رفع آنها اقدام کرد. قطعا این کار نیاز به فرهنگسازی دارد و باید در این مسیر حرکت کنیم. تیرماه سال گذشته هم مدیرکل دفتر مدیریت پسماند سازمان حفاظت محیط زیست گفته بود: آییننامه کاهش مصرف پلاستیک در۱۰ ماده تصویب شد و در ماده ۲ آن که یکی از مهمترین مواد آییننامه مذکور است، وزارت صمت مکلف است برنامهای پنجساله را تدوین کند تا سالانه ۲۰ درصد از ظرفیت تولیدی کیسههای پلاستیکی نازک با ضخامت کمتر از ۲۵ میکرون با کیسههای زیست تخریبپذیر یا سازگار با محیط زیست جایگزین شود. او افزوده بود: کیسههای پلاستیکی زیست تخریبپذیر با اضافهشدن یکسری از مواد شیمیایی، توسط میکروارگانیسمهای موجود در محیط تجزیه میشوند و به آب، دی اکسیدکربن و مواد غیرمضر تبدیل خواهند شد. حدود ۱۸۵ هزار تن پلاستیک سالانه در کشور تولید میشود که قابلیت برگشت به طبیعت را ندارند؛ بنابراین باید در بخش جمعآوری پسماندهای پلاستیکی و بازیافت آنها توجه بیشتری داشته باشیم تا با تبدیلشدن به مواد اولیه صنایع، در محصولات دیگر استفاده شوند. اکنون هیچگونه حدود مجاز برای آلایندههای میکروپلاستیکها در محیطهای آب، خاک و هوا همچنین استاندارد ملی یا بینالمللی وجود ندارد؛ بنابراین نمیتوان گفت چه مقدار از آلودگیهای محیطزیستی ما را شامل میشوند اما محققان براساس تحقیقات و پایشهای انجامشده بینالمللی معتقدند مقدار غلظت این آلایندهها در منابع حیاتی در حال افزایش است. خادمثامنی تأکید کرد: چالشهای زیستمحیطی کیسههای پلاستیکی از یکسو یک کشف ممتاز در قرن بیستم محسوب میشود که مصرف از آنها در قرن بیستویکم نیز ادامه یافته اما چالشی بزرگ برای محیط زیست سیاره تلقی میشود و این محصولات اگرچه خواص منحصربهفردی دارند که منجر به افزایش رغبت و استفاده از آنها شده است اما از سوی دیگر آسیبهای جبرانناپذیری به محیط زیست ما وارد کردهاند و شاید نتوان از محصولات پلاستیکی صرفنظر یا جایگزینی برای آن انتخاب کرد اما باید استفاده از این محصولات بهینه و بهصورت معقول باشد تا به محیط زیست حداقل آسیب وارد شود.