راه دشوار رئیس‌جمهور

چه دوست داشته باشیم چه دوست نداشته باشیم باید این واقعیت تلخ را پذیرفت که نیمی از هم‌وطنان عزیزمان با صندوق‌های رأی قهر کرده‌اند و مشکل بتوان آنان را متقاعد کرد که پای صندوق‌های رأی حاضر شوند، این عدم‌مشارکت رقم کمی نیست! آن هم برای کشوری که با تحریم‌های فرسایشی هر روز و هر‌لحظه آسیب‌پذیرتر می‌شود و دشمنانش برای ورشکستگی‌اش برنامه‌ریزی می‌کنند. رئیس‌جمهور منتخب خوب می‌داند اولین مسئله‌ای که کام مردم را بیش از هر‌چیزی تلخ کرده، وضعیت اسفناک اقتصادی کشور است. نمودار فلاکت در‌حال افزایش و سفره‌های مردم درحال کوچک‌ترشدن است. بخش وسیعی از مردم در فقر و نداری غوطه‌ورند، رنج‌های اقتصادی مردم را کلافه کرده است، مردم می‌گویند سیستم مسئول است تا نیازهای اساسی آنان را برطرف کند و رفاه و آسایش را برای آنان تأمین کند، زمانی‌که امید به آینده با فرصت‌سوزی مداوم نابود می‌شود، برای چه باید دست به آب‌و‌آتش زد و حلقه‌های منسجم اتحاد ملی را خلق کرد؟ البته ناگفته نماند تیم اقتصادی رئیس‌جمهور منتخب بازویی قوی دارد، مردان بزرگ اقتصادی کشور یکی پس از دیگری از ایشان حمایت کرده‌اند. وجود دکتر طیب‌نیا و دکتر عبده‌تبریزی خود به‌تنهایی انسجام لازم را می‌تواند به اقتصاد سردرگم کشور برگرداند، به‌شرط اینکه کل تیم اقتصادی اعم از رئیس کل بانک مرکزی، رئیس سازمان برنامه و بودجه، وزرات صمت و.... هم‌هدف و هم‌فکر سیاست‌های مشخصی را پیش ببرند. بنابراین معیشت و رفاه اقتصادی اساس کار دولت منتخب است که بدون محکم‌کاری آن و گشایش در آن تمام مشکلات ابتر می‌ماند. باید مهار تورم لجام‌گسیخته و افزایش ارزش پول ملی در اولویت‌های سیاست اقتصادی قرار گیرد. اینکه همین وضع موجود را باید ادامه داد و هرگونه تغییر، خارج‌کردن سیستم ریل‌گذاری‌شده از مدار است، نادرست و با واقعیت فاصله نجومی دارد. پس دولت منتخب هیچ کوتاهی را در این زمینه نباید دریغ کند. البته ناگفته نماند سیاست داخلی ما به‌ویژه در زمینه اقتصادی و مالی به‌شدت به سیاست خارجی ما گره خورده است؛ بازکردن این گره هم دیپلماسی قوی می‌خواهد و هم اجماع داخلی در سطح بالای نظام که ضرورت دارد آن هم بدون درگیری و با عزمی جدی و تعیین برنامه‌ای جامع و کامل محقق می‌شود. تیمی که اکنون در این زمینه در کنار رئیس‌جمهور منتخب حضور دارند، گرچه قوی و هوشمند هستند اما باید واقعیت را پذیرفت که تمام کار دیپلماسی با هوشمندی و کاربلدی حل نمی‌شود، چون هم طرف مقابل مکار است و هم به‌راحتی تن به مصالحه نمی‌دهد. اما مسئله باید به‌صورتی حل شود، چون ما نمی‌توانیم تا ابد چوب حراج بر سرمایه ملی خود بزنیم. به سرمایه‌گذاری و جذب منابع خارجی نیاز داریم، پس نمی‌توان به‌راحتی با مسئله ملی و منافع ملی کنار آمد. در سیاست داخلی اکنون بیش از هر زمان دیگری هر دو جناح نیاز به تحمل همدیگر دارند ولی تا متقاعد به تشکیل احزاب گسترده با حضور شخصیت‌های مطرح و دست اول نشوند، برای انتخابات همین مشکل نه‌تنها حل نمی‌شود، بلکه دوچندان می‌شود. جناح راست تقریبا از سال ۷۶ تاکنون گفتمانش را تغییر نداده و با اقبال کم مردم مواجهه است، آیا وقت آن نیست در نوع نگرش و بینش این جناح تغییری حاصل شود؟ و چرخشی برای جذب آرای مردم حاصل شود، بیشتر امید جناح راست به دستگاه‌های نظارتی است تا به مردم، این از ضعف‌های عمده این جناح است که شایسته است در درون با یارگیری و با تشکیل احزاب برطرف شود. درنتیجه وزارت کشور مأمن و ملجأ است که باید با دقت انتخاب شود که هم شاهد شکل‌گیری احزاب شناسنامه‌دار باشیم و هم سمن‌ها و «ان‌جی‌اُ‌»ها و صنف‌های مختلف جامعه به خواسته‌های خود برسند تا پویایی و تکاپو به جامعه برگردد. مسئله اساسی دیگری هم که ریاست قوه قضائیه به‌شکل شفاف آن را بیان کرد، موضوع فضای مجازی است. حجت‌الاسلام اژه‌ای به‌درستی می‌داند که چه معضلی در این رابطه برای مردم ایجاد شده و تا‌چه‌اندازه مردم از سیستم اینترنت فشل در رنج و مشکل هستند. بنابراین زمان بازنگری در سیاست‌های موجود بر فضای مجازی ضرورت دارد.