کجا باید برویم؟

بیش از 14 ماه است که زنان و دختران در شمال غزه، آوارگی، گرسنگی و نداشتن مراقبت‌های بهداشتی را تحت شرایط جنگی تحمل می‌کنند. سؤال آنان این است که «کجا باید برویم؟». یکی از آنان به نیروهای سازمان ملل می‌گوید: «پس از تخریب خانه‌مان توسط نیروهای اسرائیلی مجبور به ترک آن شدیم. ما نه تشک داشتیم، نه غذا، نه لباس، هیچ چیز. ما از حملات هوایی بدون هیچ وسیله‌ای فرار کردیم». از آغاز جنگ تاکنون 130 هزار نفر از شمال غزه به شهر غزه آواره شده‌اند. در برخی از مکان‌های تخریب‌شده، تا 70 درصد از پناه‌جویان را کودکان و زنان تشکیل می‌دهند و پیش‌بینی می‌شود دو هزار زن باردار در بین آنها باشد. یکی از آوارگان توضیح می‌دهد هنگام فرار، زنان و کودکان از مردان جدا شدند. به آنها دستور داده شده است ‌منتظر نمانند و راه خود را ادامه دهند. یک تانک پشت سرشان شروع به حرکت می‌کند. او و چند زن تکه‌پارچه سفیدی را در تلاشی ناامیدانه حرکت می‌دهند و می‌پرسند: «‌ما هیچ سرپناهی نداریم، ‌ قرار است کجا برویم؟». این آواره که عدلا نام دارد، به همراه خانواده‌اش در استادیوم ورزشی غزه زندگی می‌کند؛ جایی که فقط 23 چادر برای 300 خانواده تهیه شده است و چند خانواده در یک چادر زندگی می‌کنند. بسیاری از زنان و دختران به دنبال سرپناهی در خانه‌های متروکه و کلینیک‌های ویران‌شده‌ یا در فضای باز می‌خوابند. آنها در معرض خشونت، سوءاستفاده، بیماری و عفونت قرار دارند. خدماتی که از طرف سازمان ملل ارائه می‌شود، به‌ دلیل کمبود مزمن چادر، برق، سوخت و حمل‌ونقل به‌شدت محدود است و اغلب سعی می‌شود تا در اختیار آسیب‌پذیرترین افراد قرار گیرد.

خطرات بارداری: وضعیت زندگی زنان و دختران به دلیل نبود امکانات بهداشتی، آب سالم و کمبود منابع غذایی هر روز بدتر می‌شود. گزارش شده است‌ که نرخ سوءتغذیه در حال افزایش است و بیش از 550 هزار زن با گرسنگی حاد و بیش از 15 هزار زن باردار در آستانه سوءتغذیه حاد قرار دارند. با توجه به سیستم ایمنی ضعیف زنان باردار و شیرده، آنان در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های منتقله از طریق آب و هوا هستند. آنان باید در کنار انبوه زباله و فاضلاب زندگی کنند. براساس گزارش صندوق جمعیت ملل متحد، در این شرایط وخیم، حدود 50 هزار زن باردار در غزه وجود دارد که تنها در ماه آینده چهار هزار زایمان پیش‌بینی می‌شود. داده‌های اولیه نشان می‌دهد ‌در شش ماه گذشته میزان سقط جنین افزایش یافته است. جواهر، یک مادر آواره از شمال غزه است که دو روز پس از فرار از خانه و زندگی خود، مجبور به زایمان شده است. او تجربه دلخراش خود را از زایمان توصیف می‌کند «خیلی ترسیدم. من هنوز برای زایمان آماده نبودم. من بعد از دو روز درد و ترس بچه‌ام را به دنیا آوردم. در هرج‌ومرج و وحشت ناشی از آواره‌شدن، نوزادم از ناحیه سر آسیب دید». البته او توانسته به بیمارستان الصحابه برود. تجهیزات و لوازم پزشکی این بیمارستان زیر نظر سازمان ملل تأمین می‌شد. جواهر و نوزادش در این ورزشگاه پناه گرفته‌اند، اما بدون وسایل ضروری مانند پوشک، لباس، شیر یا آب تمیز، او برای مراقبت از نوزاد با مشکل مواجه است و هر دو دچار سوء‌تغذیه هستند.

مشارکت: سازمان ملل گزارشی درباره فعالیت‌های اندک خود در غزه ارائه داده است. درحال‌حاضر، 72 ماما در پناهگاه‌های مختلف کار می‌کنند. ماماها در تلاش هستند با وجود کمبود امکانات، به ارائه مراقبت‌های دوران بارداری و پس از زایمان، حمایت‌های اورژانسی مامایی، مشاوره‌های تنظیم خانواده و ارجاع برای موارد پرخطر بپردازند.