واکنش پرویز دوایی به نامه ابراهیم گلستان*

دوستان گرامی، از بنده خواسته‌اید که در واکنش به نامه آقای ابراهیم گلستان که خطاب به این بنده نوشته‌اند، چیزی بنویسم. نوشتم و از خانم عزیز رضیه خانم انصاری خواهش کردم که برای شما بفرستند:

نامه‌ای که آقای گلستان به بنده نوشته‌‌اند، که یادم نیست مال چند وقت پیش است، انگیزه‌اش از سوی بنده این بود: دوست بسیار عزیز و نازنین و دیرین بنده، جمال امید نازنین در کار نوشتن صورت فیلم‌های خارجی نمایش ‌داده در ایران از قدیم قدیم تا زمان حاضر بود و در جست‌وجوی این فیلم‌ها، مرتب به نشریات روز فارسی‌زبان دهه‌های اول قرن مراجعه می‌کرد که در آنها بعضا اسامی فیلم‌های روز چاپ شده بود، از زمان صامت به بعد... جمال این اسامی را برای بنده می‌فرستاد که با سوابق و اطلاعات و منابع خودمان تطبیق دهم و احتمالا اصلاح کنم. کار بسیار مطبوع و البته دشواری بود که بنده با میل دنبال می‌کردم و نمی‌دانم که به کجا رسیده و چرا دیگر ختم شده است (چه سؤالی!)...

در تعقیب این کار بنده، ضمن اظهارنظر و احیانا اصلاحات خودم با رجوع به منابع و خاطره‌ها، دیدم که چه کسی مناسب است برای یادآوری از فیلم‌های دهه‌های اول قرن‌؟ کسی که سن بالایی داشته و از علاقه و آگاهی سینمایی هم برخوردار بوده باشد. مناسب‌ترین کس به‌ نظرم ابراهیم خان گلستان عزیز آمد که با هم دوستی داشتیم و بنده از لطف‌شان برخوردار بودم... تقاضایم را نوشتم و ارسال کردم برای آقای گلستان، که ایشان آن جواب را خطاب‌ به بنده نوشتند که در نامه‌شان منعکس است...

امیدوارم که این مطالب در واکنش به نامه آقای گلستان به کارتان بیاید...

 * منظور، «نامه به پرویز دوایی» است که اخیرا در کتاب «از راه و رفته و رفتار» ازسوی انتشارات بازتاب‌نگار منتشر شده است. ابراهیم گلستان این نامه را در چهارم مه 2004 نوشته است و در آن از سال‌های آخر جنگ اول می‌نویسد که «سینما به شیراز آمده بود» و تجربۀ او از تماشای فیلم‌هایی که بعد از آن روی پرده سینما آمد. این نامه مروری بر «صحنه پنجاه سال سینما» در ایران نیز است.