نگاه به ناکجاآباد
هفته جاری شاهد چند واقعه و رفتار مختلف و بعضا تعیین‌کننده در سطح جهان و ایران بوده‌ایم، می‌خواهیم در این مختصر اندکی تحلیل در برخی مواضع که می‌تواند در آینده برای کشور تأثیرگذار باشد، داشته باشیم. حمله روسیه به اوکراین پس از اعلام رسمی عدم تصمیم حمله به آن کشور از سوی روسیه، موضع انفعالانه کشورهای غربی، حمایت یکپارچه صداوسیما از روسیه، بحث چگونگی مذاکرات بازگشت آمریکا به برجام در شورای امنیت ملی با حضور رئیس مجلس، نارضایتی برخی نمایندگان مجلس از هیئت مذاکره‌کننده برجام، مواضع گروه مذاکره‌کننده و نیز موضع‌گیری‌های گروه‌های مختلف درباره حمله روسیه به اوکراین از‌جمله نکات درخور توجه در هفته جاری بود. طبیعی است همواره در طول زمان حوادث و وقایعی دلخواه یا مأیوس‌کننده در جریان است، اما تاریخ نشان داده ملت‌هایی پابرجا و محکم می‌مانند که در اصول معقول و انتخاب‌شده، پابرجا بوده و به دست خود با اندک بهانه‌ای اصول را زیر پا نگذارند. انقلاب اسلامی ایران با شعار «نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی» حیات یافت و ظاهر و محتوای این شعار نشان می‌دهد اصول انقلاب اسلامی و ادامه آن، تکیه بر ظرفیت‌های داخلی و نفی سلطه بیگانگان بوده و در عین حال هرگز روابط بین‌المللی را نفی نکرده است. صدور قطع‌نامه‌های شورای امنیت با تصویب و تأیید و اجماع اشرار شرق و غرب علیه ایران، نشان از صحت و درستی این شعار و اصیل‌بودن آن دارد و نیز یکپارچگی شرق و غرب در امضای معاهده برجام و محدود‌کردن صنعت اتمی ایران، یکپارچگی آنان علیه جمهوری اسلامی ایران و انقلاب اسلامی را نشان می‌دهد. با وجود چنین شواهد بسیار روشنی در رفتار شرق و غرب که مؤید اصالت شعار نه شرقی، نه غربی برای ماست، ظاهرا این شعار برای برخی در بوته فراموشی افتاده است از‌جمله حمایت یکپارچه صداوسیما از اقدامات روسیه علیه اوکراین با پخش زنده مصاحبه مطبوعاتی وزیر خارجه روسیه و نیز پخش مستند از رژه ارتش آن کشور و مصاحبه مفصل با رئیس‌جمهور روسیه که در روز مبعث پیامبر خداوند(ص) حضرت ختمی مرتبت صورت گرفت و در تاریخ صداوسیما بی‌سابقه است و نیز بیان درک نگرانی‌های روسیه از پیوستن اوکراین به ناتو از سوی ما و اشتراک نگرانی درخصوص گسترش ناتو، در‌حالی‌که ترکیه هم‌مرز ما سال‌هاست عضو ناتو است و ما هرگز اظهار نگرانی‌ای از این بابت نکرده‌ایم! این در حالی است که امروزه با تکنولوژی نظامی موجود، مرزهای جغرافیایی نقشی در این خصوص ندارد و پیوستن اوکراین به ناتو مانند پیوستن سایر کشورهای اروپای شرقی و حتی اروپای غربی است و از همه تأسف‌‌بارتر آنکه آقای منصور رضوی، رئیس اسبق سازمان امور اداری و استخدامی، در تاریخ یکشنبه هشتم اسفند در کانال وزرای ادوار فضای مجازی ضمن شرح خدمات روسیه پوتین به ایران می‌نویسد...
«زمانی که برجام نقض شد و فروش نفت به پایین‌ترین حد (200 هزار بشکه) رسید، همین روسیه به نام خودش نفت ایران را به میزان ۵۰۰ هزار بشکه فروخت و دلارها را تحویل و ایران را نجات داد». هرچند آمار نفتی یادشده از سوی رئیس پیشین شرکت ملی نفت ایران تکذیب شد، اما حتی به فرض صحت آمار یادشده، آیا باید روسیه را منجی ایران بخوانیم؟ آن‌هم انقلابی که به وجود منجی عالم بشریت حضرت مهدی(ع) مستظهر است؟
متأسفانه نگاه به روسیه به‌عنوان منجی ایران، نگاهی بسیار خطرناک بوده و با تمام اصول اسلامی و ملی میهن ما مغایرت داشته و متضاد است. سیاست نه شرقی، نه غربی در عین حال که گسترش استکبارانه ناتو را بر‌نمی‌تابد، استدلال بر پایه نگرانی و اقدام پیش‌دستانه برای رفع نگرانی را هم باید محکوم کند؛ چراکه بر این اساس هر کشوری و هر رژیمی بهانه خواهد داشت که به دلیل پیشگیری به همسایگان حمله نظامی کند؛ از‌جمله حمله رژیم مجعول صهیونیستی به غزه، لبنان و حزب‌الله و توجیه‌گر حمله وحشیانه عربستان و امارات به مردم مظلوم یمن و قس‌علیهذا. از سوی دیگر، نگرانی برخی نمایندگان مجلس از مذاکرات وین و آینده برجام اصالتا موجه می‌نماید، اما همین نمایندگان هرگز نمی‌گویند اگر مذاکرات برجام به نتیجه نرسد، در سیاست و اقتصاد چه راهی باید پیش بگیریم؟
آیا مجددا و بیشتر وابسته به چین و روسیه خواهیم شد و از عداد کشورهای بلوک شرق خواهیم بود و نیز الگوی زندگی و مشکل معیشت مردم و رفع استضعاف را چگونه سامان خواهیم داد؟ امری که این نمایندگان از آن همواره طفره رفته‌اند و معلوم نکرده‌اند که در برابر اقدامات مجدد غربی‌ها در شورای امنیت، امیدوار و دلخوش به حق وتوی روسیه و چین خواهیم بود؟ آیا این دو کشور در استفاده از حق وتو به نفع ما، به ما تضمین داده‌اند؟ نگارنده علی‌رغم اعتقاد به داشتن حسن رابطه با کشورهای دنیا، بر این باور است که با تکیه به شعار نه شرقی، نه غربی مشروط بر آنکه در کشور سیاست‌های انقلابی و اتکا بر نیروهای داخلی و حفظ سرزمینی صورت گیرد، می‌توانیم سربلند از این آزمایش بیرون آییم؛ اما نه در جامعه‌ای که تضاد طبقاتی در آن روز به روز بیشتر، خط فقر گسترده‌‌تر، مصرف همه ثروت‌های طبیعی کشور بی‌وقفه و تشویق به واپس‌گرایی مقبول باشد.
می‌توانیم نظرات دولت و نمایندگان مجلس در چگونگی اداره کشور و رفتار مردم را در لایحه بودجه در دست بررسی ۱۴۰۱ مشاهده کنیم؛ آنجا که کمترین بها به حفظ کشور و توقف تخریب زیستگاهی و عدم اقدام برای تبدیل کشاورزی عصر حجر به کشاورزی نوین و زاینده داده شده است و به همه چیز با اولویت مساوی نگاه شده و دغدغه نمایندگان پول‌پاشی هرچه بیشتر و ادامه سیاست‌های شبه‌لیبرالی است.
در این صورت است که شاهد وابسته‌بودن هرچه بیشتر به خارج از کشور خواهیم بود؛ خواه محصولات کشاورزی از کانادا، برزیل، روسیه و استرالیا و خواه خرید تجهیزات حمل‌ونقل دست‌دوم و مصرف‌شده ساخت آمریکا از دیگر کشورها باشد. اگر دغدغه نمایندگان مجلس موضع هیئت مذاکره‌کننده دولت انقلابی است، باید دغدغه‌های دیگر از قبیل چگونگی اداره کشور و تعیین تکلیف مردم درخصوص چگونگی زندگی آنان و نیز دغدغه چگونگی بقای ایران و زیستگاه آن را داشته باشند و این ممکن نیست مگر آنکه عشق به میهن و آینده آن، جایگزین هرگونه سیاست‌زدگی و نگاه به دیگران - هرکس باشد- در قلب و جان انسان باشد.