قانون‌گذار چه می‌تواند بکند

به‌تازگی در مجلس طرحی پیشنهاد شده مبنی بر «اصلاح ماده یک قانون تشکیل سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره کشور». بر مبنای این طرح قرار است «صلاحیت اعطای مجوز مشاوره با رویکرد دینی و اسلامی به صورت مستقل در اختیار مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه کشور قرار گیرد» و اعطای مجوز مشاوره دیگر در انحصار «سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره کشور» نباشد. انجمن‌های حوزه سلامت و روان به این طرح اعتراض کرده‌اند و از رئیس مجلس خواسته‌اند آن را از دستور خارج کند. رئیس سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره نیز (در گفت‌وگو با ایلنا) به انتقاد از این طرح پرداخته و گفته «این کار صحیح و درست نیست». این طرح یادآور مقررات مشابه متعددی است که از نیمه‌ دهه ۱۳۸۰ برای اشتغال روحانیان در آموزش و پرورش طرح و اجرا شده و در سال‌های اخیر شتاب بیشتری یافته است؛ از‌جمله آخرین موارد آن گنجاندن این بند در دفترچه آزمون استخدامی کشوری است که دارندگان مدارک سطح 2 و 3 حوزه‌های علمیه، هم‌رده دانش‌آموختگان کارشناسی و کارشناسی ‌ارشد زبان و ادبیات فارسی در احراز شغل دبیری رشته زبان و ادبیات فارسی قرار می‌گیرند.     

تلاش دولتیان و مجلسیان برای افزایش اشتغال روحانیان در حوزه‌های مختلف چشمگیر است ؛ اما شاید مجلسیان بگویند که دغدغه طرح اخیرشان فقط ایجاد اشتغال برای روحانیان نیست؛ بلکه واقعا نگران سلامت روان مردم هستند. در‌این‌صورت می‌توان گفت که اگر چنین نگرانی‌ای از سوی حوزه‌های انتخابیه به آقایان منتقل شده، راهش این است که با مشاوره مؤثر با نهادهای تخصصی موجود در پی پیشبرد راهکارهایی برآیند که فقط از قانون‌گذاران هر کشوری برمی‌آید. از این نمونه‌ها کم نیستند. احتمالا مجلسیان برخلاف عموم به آمار تفکیکی خودکشی در کشور و حوزه‌های انتخابیه خود دسترسی دارند و شاید بدانند که برخی شیوه‌های اقدام به خودکشی مانند خوردن قرص برنج که ظاهرا شایع است، رنج‌آورترین مرگ‌ها را برای افراد رقم می‌زند و متأسفانه کسانی که به این کار دست می‌زنند، اغلب در میانه نزع از کار خود پشیمان می‌شوند؛ ولی راهی برای نجات‌شان وجود ندارد. حالا این چه ربطی به مجلس دارد؟ 

‌مجلسیان اگر به آمارهای جهانی رجوع کنند، درمی‌یابند که با وجود افزایش آمار خودکشی در دو دهه گذشته در کشورهایی مانند آمریکا، آمار کل جهانی کاهش یافته؛ چون خودکشی در دو کشور پرجمعیت هند و چین با جمعیت‌های بزرگ روستایی، کاهش چشمگیر داشته است و دلیلش هم این است که سموم کشاورزی در این دو کشور به مدد شیوه‌های جدید آفت‌کشی از دسترس عموم خارج شده (به نقل از دکتر آذرخش مکری در جلسه بحث درباره کتاب «وقتی تاریک‌ترین است»، ۱۲ مرداد ۱۴۰۱). در ایران نیز منع مؤثر خرید و فروش قرص برنج که آفت‌کشی قدیمی است‌، با مشورت متخصصان، از عهده مجلس برمی‌آید و اگر انجام شود، جلوی مرگ شمار درخور‌توجهی از شهروندان را می‌گیرد. همان‌طور که منع خرید و فروش آزاد اسیدهای قوی می‌تواند جلوی اقدام به جرم وحشتناک اسیدپاشی را بگیرد: ممنوعیت‌هایی هم هست که واقعا به نفع حیات آدمیان باشد.