عذرخواهی لازم بود

پس از انتشار بیانیه‌ای که جامعه اصناف سینمایی (خانه سینما) درباره چگونگی مرگ بکتاش آبتین در زندان منتشر کرد، احساسات بسیاری از اعضای خانه سینما جریحه‌دار شد، آن را نفرت‌برانگیز دانستند و درخواست کردند اگر نمی‌تواند به‌موقع و به شکل نیکو در قبال اعضای خود واکنش داشته باشد و نقش حامیانه ایفا کند، می‌تواند سکوت در پیش گیرد.

برخی از منتقدان هم درخواست استعفای اعضای هیئت‌مدیره خانه سینما را داشتند. آنچه در این بیانیه واکنش‌برانگیز است، ترس مستتر در آن بود؛ ترسی که تمام روند شجاعت شاعری را که تصاویر پای‌بسته او قلب و روح بسیاری از ما را جریحه‌دار کرده بود، فراموش می‌کند و در نظر نمی‌گیرد. بیانیه‌ای که اهمال رفته به «بکتاش آبتین» در روند دادرسی و زندانی‌شدن او را نادیده می‌گیرد. تعدادی از سینماگران و اعضای خانه سینما خود را از این بیانه مبرا دانسته و عسگرپور مدیرعامل سابق خانه سینما آن را با بیانیه سازمان زندان‌ها مقایسه کرده بود. این بیانیه سبب شد تا بسیاری، خاطرات روزگاران سخت تعطیلی خانه سینما را یادآوری کنند. روزهایی که چقدر تلاش می‌شد تا این نهاد صنفی بسته نشود و برای انجام فعالیت‌ها و حمایت‌های خود پابرجا بماند. روزگاری که بسیاری از سینماگران برای حمایت از آن ساعت‌ها در خیابان مستقر بودند و جزء مطالبات از نامزدهای ریاست‌جمهوری بازگشایی خانه سینما قرار گرفته بود. این بیانیه و روندی که هیئت‌مدیره خانه سینما در سکوت چند‌ساعته پس از آن در پیش گرفت، چند نکته دیگر را نیز عیان کرد که مانند زنگ خطری بزرگ محسوب می‌شود: جای خالی عذرخواهی بهنگام: هنگامی که رؤسای صنفی رفتاری انجام می‌دهند که با نظر اعضای خود مغایرت دارد، باید پاسخ‌گو باشند و اگر نادانسته دست به کاری زده‌اند، حداقل کاری که باید انجام شود، عذرخواهی است. روندی که طی ساعت‌های گذشته، از سوی هیئت‌مدیره درباره‌اش واکنشی انجام نشده است. هرچند می‌توان به روابط‌عمومی با‌سابقه آن امیدوار بود که بتواند هیئت‌مدیره و مدیرعامل خانه سینما را ناگزیر از این عذرخواهی کند.
این روند بی‌اعتنایی به واکنش‌های اعضا البته در چند صنف دیگر از‌جمله روزنامه‌نگاران نیز کاملا مشهود است و به نظر می‌رسد اکثر هیئت‌مدیره‌های صنوف بر این اعتقادند که با گذر زمان همه چیز فراموش می‌شود یا قابل حل می‌شود و در زیر انبوه اخبار بد پنهان می‌شود. فراموش‌کردن وظیفه صنفی: یکی دیگر از مواردی که بیانیه خانه سینما توانست بسیاری از ما را آزرده کند و در‌عین‌حال مانند تلنگری باشد، نحوه انجام وظیفه صنفی است. این بیانیه تمام کم‌کاری‌ها و اهمال‌کاری‌های این مدت خانه سینما را به‌ویژه در چند ماه گذشته یادآوری کرد؛ از‌جمله بیانیه‌ای که 24 صنف خانه سینما در برابر وزیر ارشاد کنونی و سخنانی که پیش‌تر و در روزهای نامزدشدن برای این سمت بیان کرد و هیئت‌مدیره خانه سینما راضی نشد تا بیانیه دهد اما همه اصناف یکپارچه بیانیه‌ای در این زمینه صادر کرده‌اند. به نظر می‌رسد هیئت‌مدیره خانه سینما فراموش کرده اگر حمایت اعضای صنف را در روزهای سخت و متفاوت پیش‌رو نداشته باشد، چقدر از میزان اثر‌گذاری خانه سینما و صندلی‌ای که بر آن تکیه کرده‌اند، کاسته می‌شود؛ به‌خصوص در این روزها که به نظر می‌رسد حجم سانسورها و اعمال نظرهای مسئولان در حال افزایش است و هر چند وقت یک بار شاهد اعتراض اهالی سینما هستیم. برای این خانه سینما و بازگشایی و انجام فعالیت‌هایش، خون دل‌ها خورده شده است، انتظار این نیست که به این سادگی فراموش شود چه مسیری طی شده است و وظایفی که از این نهاد صنفی انتظار هست، به‌سادگی فراموش شود. به‌عنوان یک عضو و خبرنگاری که روزهای سخت تعطیلی خانه سینما را هنوز فراموش نکرده است، می‌دانم که به‌زودی مشخص می‌شود آیا هیئت‌مدیره خانه سینما می‌تواند خود را با خواسته‌های اعضایش هماهنگ کند یا بیشتر علاقه‌مند است تا رضایت مسئولان را جلب کند؟ هرچند در دقایق پایانی متن عذرخواهی‌ای ارسال شد که در آن آمده است:
«به‌خاطر جریحه‌دار‌شدن احساسات اهالی سینما نسبت به پیام تسلیتی که از طرف هیئت‌مدیره خانه سینما منتشر شده مسئولانه از شما عذرخواهی می‌کنیم.
می‌دانیم تقصیر چیست و با شرم آشناییم».

پس از انتشار بیانیه‌ای که جامعه اصناف سینمایی (خانه سینما) درباره چگونگی مرگ بکتاش آبتین در زندان منتشر کرد، احساسات بسیاری از اعضای خانه سینما جریحه‌دار شد، آن را نفرت‌برانگیز دانستند و درخواست کردند اگر نمی‌تواند به‌موقع و به شکل نیکو در قبال اعضای خود واکنش داشته باشد و نقش حامیانه ایفا کند، می‌تواند سکوت در پیش گیرد.

برخی از منتقدان هم درخواست استعفای اعضای هیئت‌مدیره خانه سینما را داشتند. آنچه در این بیانیه واکنش‌برانگیز است، ترس مستتر در آن بود؛ ترسی که تمام روند شجاعت شاعری را که تصاویر پای‌بسته او قلب و روح بسیاری از ما را جریحه‌دار کرده بود، فراموش می‌کند و در نظر نمی‌گیرد. بیانیه‌ای که اهمال رفته به «بکتاش آبتین» در روند دادرسی و زندانی‌شدن او را نادیده می‌گیرد. تعدادی از سینماگران و اعضای خانه سینما خود را از این بیانه مبرا دانسته و عسگرپور مدیرعامل سابق خانه سینما آن را با بیانیه سازمان زندان‌ها مقایسه کرده بود. این بیانیه سبب شد تا بسیاری، خاطرات روزگاران سخت تعطیلی خانه سینما را یادآوری کنند. روزهایی که چقدر تلاش می‌شد تا این نهاد صنفی بسته نشود و برای انجام فعالیت‌ها و حمایت‌های خود پابرجا بماند. روزگاری که بسیاری از سینماگران برای حمایت از آن ساعت‌ها در خیابان مستقر بودند و جزء مطالبات از نامزدهای ریاست‌جمهوری بازگشایی خانه سینما قرار گرفته بود. این بیانیه و روندی که هیئت‌مدیره خانه سینما در سکوت چند‌ساعته پس از آن در پیش گرفت، چند نکته دیگر را نیز عیان کرد که مانند زنگ خطری بزرگ محسوب می‌شود: جای خالی عذرخواهی بهنگام: هنگامی که رؤسای صنفی رفتاری انجام می‌دهند که با نظر اعضای خود مغایرت دارد، باید پاسخ‌گو باشند و اگر نادانسته دست به کاری زده‌اند، حداقل کاری که باید انجام شود، عذرخواهی است. روندی که طی ساعت‌های گذشته، از سوی هیئت‌مدیره درباره‌اش واکنشی انجام نشده است. هرچند می‌توان به روابط‌عمومی با‌سابقه آن امیدوار بود که بتواند هیئت‌مدیره و مدیرعامل خانه سینما را ناگزیر از این عذرخواهی کند.
این روند بی‌اعتنایی به واکنش‌های اعضا البته در چند صنف دیگر از‌جمله روزنامه‌نگاران نیز کاملا مشهود است و به نظر می‌رسد اکثر هیئت‌مدیره‌های صنوف بر این اعتقادند که با گذر زمان همه چیز فراموش می‌شود یا قابل حل می‌شود و در زیر انبوه اخبار بد پنهان می‌شود. فراموش‌کردن وظیفه صنفی: یکی دیگر از مواردی که بیانیه خانه سینما توانست بسیاری از ما را آزرده کند و در‌عین‌حال مانند تلنگری باشد، نحوه انجام وظیفه صنفی است. این بیانیه تمام کم‌کاری‌ها و اهمال‌کاری‌های این مدت خانه سینما را به‌ویژه در چند ماه گذشته یادآوری کرد؛ از‌جمله بیانیه‌ای که 24 صنف خانه سینما در برابر وزیر ارشاد کنونی و سخنانی که پیش‌تر و در روزهای نامزدشدن برای این سمت بیان کرد و هیئت‌مدیره خانه سینما راضی نشد تا بیانیه دهد اما همه اصناف یکپارچه بیانیه‌ای در این زمینه صادر کرده‌اند. به نظر می‌رسد هیئت‌مدیره خانه سینما فراموش کرده اگر حمایت اعضای صنف را در روزهای سخت و متفاوت پیش‌رو نداشته باشد، چقدر از میزان اثر‌گذاری خانه سینما و صندلی‌ای که بر آن تکیه کرده‌اند، کاسته می‌شود؛ به‌خصوص در این روزها که به نظر می‌رسد حجم سانسورها و اعمال نظرهای مسئولان در حال افزایش است و هر چند وقت یک بار شاهد اعتراض اهالی سینما هستیم. برای این خانه سینما و بازگشایی و انجام فعالیت‌هایش، خون دل‌ها خورده شده است، انتظار این نیست که به این سادگی فراموش شود چه مسیری طی شده است و وظایفی که از این نهاد صنفی انتظار هست، به‌سادگی فراموش شود. به‌عنوان یک عضو و خبرنگاری که روزهای سخت تعطیلی خانه سینما را هنوز فراموش نکرده است، می‌دانم که به‌زودی مشخص می‌شود آیا هیئت‌مدیره خانه سینما می‌تواند خود را با خواسته‌های اعضایش هماهنگ کند یا بیشتر علاقه‌مند است تا رضایت مسئولان را جلب کند؟ هرچند در دقایق پایانی متن عذرخواهی‌ای ارسال شد که در آن آمده است:
«به‌خاطر جریحه‌دار‌شدن احساسات اهالی سینما نسبت به پیام تسلیتی که از طرف هیئت‌مدیره خانه سینما منتشر شده مسئولانه از شما عذرخواهی می‌کنیم.
می‌دانیم تقصیر چیست و با شرم آشناییم».