تخریب پس از حضور شهردار

ایسنا: ساختمان «کفش ملی» یک روز پس از افتتاح موزه «صنعت سیمان» تخریب شد. نخستین ساختمان «کفش ملی» که حدود ٩ دهه، گوشه‌ای از میدان «قیام» تهران سر پا مانده و در سودای مرمت بود، سرانجام به بهانه «خطر ریزش و تهدید امنیت جانی عابران پیاده و شهروندان»، تخریب شد. این اقدام در‌حالی است که شهرداری تهران موزه سیمان در کارخانه قدیمی آن را به تازگی افتتاح کرده است. اکنون اما چیزی که در گوشه‌ای از میدان قیام به چشم می‌آید، جای خالی ساختمان کفش ملی است که خرواری از خاک و گچ جای آن را گرفته‌ است. تخریب این ساختمان چند‌سالی به‌واسطه هشدارهای میراث‌دوستان و رسانه‌ها به تعویق افتاده بود. آنها ثبت این بنای قدیمی را خواستار شده بودند اما این اعتراض‌ها راه به جایی نبرد و سرانجام این ساختمان قدیمی، از میان برداشته شد. حال پرسش این است جای این ساختمان که بخشی از هویت تهران و مهم‌تر از آن تاریخ یک تولید ملی را در خود جای داده بود، چه بنایی قد علم می‌کند؟ کسبه‌ اطراف این ساختمان می‌گویند: «یک هفته‌ای هست که تخریب ساختمان کفش ملی آغاز شده است». برخی حدس می‌زنند رستوران شناخته‌شده‌ای که کنار این ساختمان قدیمی است، آن را از مالک ساختمان خریده تا به وسعت رستوران خود بیفزاید.

به ذهن رسیدن این پرسش هم عجیب نیست که آیا حضور شهردار و رئیس شورای شهر در روز قبل از تخریب تصادفی بوده یا خیر؟ آیا خبری‌کردن فاز نخست راه‌اندازی موزه صنعت سیمان و ترجیح خبری یکی از آنها برای سرپوش‌گذاشتن بر خبر اتفاق دیگر نبوده است؟

یکی از کارگرها که مشغول کار در خرابه کفش ملی است، می‌گوید که شهرداری این ملک را تخریب کرده و مالک شخصی‌اش از آلمان به ایران آمده تا ملکش را بفروشد. نظرش این است که «زور پول زیاد است و هر ساختمانی را می‌توان با پول خراب کرد».

سال‌ها وعده حفظ ساختمان کفش ملی داده می‌شد و مسئولان میراث فرهنگی، سکوت کرده و واکنشی نشان نمی‌دادند، این ساختمان هر‌روز فرسوده‌تر از قبل می‌شد و متولیان آن‌هم، مرمت سازه را به یکدیگر پاس می‌دادند و از حفظ و مرمت این بنا، شانه خالی کردند تا سرانجام منجر به تخریبی شد که زمزمه‌هایش از سال ۱۳۹۶ شنیده می‌شد. ساختمان کفش ملی اولین ساختمان خاطره‌انگیز تهران نیست که از بین رفت و آخرین هم نخواهد بود، با چنین بی‌توجهی که به این ساختمان‌های قدیمی و تاریخی می‌شود، روزی خواهد رسید که در تهرانی بی‌شناسنامه و بدون خاطره‌ قدم خواهیم زد.

نازنین کارگر از ساختمان کفش ملی قبل و بعد از تخریب عکاسی کرده است.