رقصی اثیری بر فراز دوزخ
نمایش‌نامه «هلن»، نوشته اوریپید، از آن دست آثار کلاسیک است که نمی‌توان آن را به راحتی در یک گونه قرار داد. اوریپید در نوشتن این نمایش‌نامه از عناصر و نیز فرمی استفاده کرده که هم به وجوه اهمیت این اثر افزوده و هم تأثیر مهمی از خود برجا گذاشته است.
شرق: نمایش‌نامه «هلن»، نوشته اوریپید، از آن دست آثار کلاسیک است که نمی‌توان آن را به راحتی در یک گونه قرار داد. اوریپید در نوشتن این نمایش‌نامه از عناصر و نیز فرمی استفاده کرده که هم به وجوه اهمیت این اثر افزوده و هم تأثیر مهمی از خود برجا گذاشته است.
«هلن» ترکیبی از عناصر تراژدی و کمدی است؛ یعنی در حالی که از یک سو مسئله سرنوشت انسان و رنج بشری از مهم‌ترین مضامین آن است، اما موقعیت‌هایی کمیک هم در اثر دیده می‌شود. «هلن» به دلیل ترکیب عناصر تراژدی و کمدی جایگاهی مهم در نمایش‌نامه‌نویسی یونان و حتی نمایش‌نامه‌نویسی مدرن دارد. پیتر برین در پی‌گفتار کتاب نیز به این موضوع اشاره کرده و می‌گوید دست‌کم از یک نظر، این نمایش‌نامه نمی‌تواند چیزی جز یک تراژدی باشد. نمایش‌نامه «هلن» پس از آنکه یک گروه همسرایان به‌عنوان بخشی از مسابقه تراژیک، به گروه اجرای آن اعطا شد، در جشنواره دیونیزوس و در تئاتر دیونیزوس بر صحنه رفت. پیتر برین اما به این نکته هم اشاره می‌کند که این نمایش‌نامه در سبکی که اغلب رمانتیک یا ملودراماتیک خوانده می‌شود، نوشته شده است. او با طرح این پرسش که آیا «هلن» یک تراژدی است، نوشته: «هلن در هر خوانشی لجوج، بازیگوش، به طرزی آگاهانه تئاتری و سرشار از نیروی روشنفکرانه است. بخش‌هایی از آن قطعا سرگرم‌کننده است؛ برخی از لحظات به‌یاد‌ماندنی‌اش به اعتراف همگان کم‌وبیش خنده‌دار است. به‌علاوه، شیوه کمیک و محتوای تراژیک اغلب با هم آمیخته می‌شوند یا کنار هم قرار می‌گیرند». او معتقد است در هر برداشتی از «هلن» بی‌شک همه این ویژگی‌ها باید در نظر گرفته شود.
در پی‌گفتار کتاب همچنین به این موضوع اشاره شده که «هلن» آمیزه‌ای از احساسات و عواطف است که تصمیم‌گیری را در این مورد که آیا یک تراژدی است یا چیزی دیگر، بدل به کاری دشوار می‌کند. این نمایش‌نامه‌ای است که به این دوپارگی‌ها و خلاف‌آمدها زنده است و این کار را نه با فیصله‌دادن به آنها بلکه با تبدیل این تضادها و ابهام‌ها به بخشی اساسی از تجربه انجام می‌دهد. پیتر برین نوشته است: «اگر هلن نمایش‌نامه‌ای درباره چیزی باشد، درباره پیامدهای امکان‌دادن به ظاهر و نمود است برای غلبه بر واقعیت و بود، و نیز خوشی‌ها و لذت‌های ناشی از وهم. جهان این نمایش‌نامه، جهانی است تراژیک که غرق در سفاهت‌ها و ددمنشی‌های ستیز بی‌معنا، رنج‌بردن‌های غیرضروری و کشتار ظالمانه است.
درون آن چیزی شبیه کمدی دخیل است که حکایت از تجدید حیات و زایش دوباره امید دارد. به تعبیر بی‌نظیر زونتز، که بسیار هم آن را نقل‌قول کرده‌اند، هلن رقصی اثیری بر فراز دوزخ است». اوریپید در این نمایش‌نامه برخلاف روایت‌های سنتی از داستان هلن، رویکردی متفاوت و غیرمنتظره به این شخصیت اسطوره‌ای دارد و این یکی دیگر از ویژگی‌های مهم این اثر است. اوریپید که به لحاظ زمانی پس از آیسخولوس و سوفوکل قرار دارد، در یکی از سال‌های دهه 480 پیش از میلاد در بخش شرقی آتن متولد شد. از میان آثار اوریپید اینک تنها نوزده اثر باقی مانده اما گفته می‌شود او بیش از نود نمایش‌نامه نوشته است. دوران اوریپید دوران بحران و جنگ بود. در طول زندگی او یونان درگیر جنگ‌های خارجی و داخلی بود. اوریپید در مقایسه با آیسخولوس و سوفوکل نمایش‌نامه‌نویس متفاوتی به شمار می‌رود؛ چرا‌که او بیش از دیگر نویسندگان ادبیات کلاسیک یونان به مسائل زندگی روزمره توجه کرده است و همچنین به زندگی بردگان و مردم عادی هم توجه نشان داده است.
