نیکاراگوئه، مزد بازیکنانی که خط خوردند؟
در شرایطی که چندین روز از بازی تدارکاتی تیم ملی ایران برابر نیکاراگوئه در ورزشگاه آزادی می‌گذرد، هنوز انتقادها از سبک بازی ایران و البته رقیب تدارکاتی تیم ملی از سوی تعدادی از چهره‌های قدیمی فوتبال ایران مطرح می‌شود.
در شرایطی که چندین روز از بازی تدارکاتی تیم ملی ایران برابر نیکاراگوئه در ورزشگاه آزادی می‌گذرد، هنوز انتقادها از سبک بازی ایران و البته رقیب تدارکاتی تیم ملی از سوی تعدادی از چهره‌های قدیمی فوتبال ایران مطرح می‌شود. ایران در این بازی، بدون حضور لژیونرها و تماشاگران، در دیداری تقریبا کسل‌کننده با تک‌گل مهدی ترابی به برتری رسید تا با همان بازی، مهیای سفر به قطر و دیدار دوستانه‌ای دیگر مقابل تونس پیش از شروع رسمی بازی‌هایش در جام جهانی شود.
واقعیت امر این است که تیم ملی در جدال با نیکاراگوئه نمایش جذابی نداشت و با وجود برتری در تملک توپ، به‌ویژه در نیمه نخست، از خلق موقعیت‌های متعدد هم عاجز نشان داد. این موضوع باعث شده بسیاری با اشاره به تفکرات فوتبالی کی‌روش که مبتنی بر کارهای دفاعی است از این مرد پرتغالی ایراد بگیرند که او هرگز عوض نمی‌شود و حتی در بازی با ضعیف‌ترین رقبا هم به فکر نباختن است. استفاده‌کردن از تعدادی بازیکن جوان و سپردن شماره‌های مهم تاریخ فوتبال ایران به آنها هم بخش دیگری از انتقادها را در پی داشته است. با وجود این، موافقان کارلوس کی‌روش هم می‌گویند او علاقه‌ای به روشدن دستش برای رقبا نداشته و نمی‌خواسته این بازی که پخش تلویزیونی هم داشته، سوژه‌ای دست رقبای جدی‌اش در تیم ملی دهد.
البته در کنار این موارد باید به جزئیات دیگری هم رسید. تیم ملی ایرانی که برابر نیکاراگوئه به میدان رفت، هرگز تیم اصلی ایران نخواهد بود. از سوی دیگر، بازی‌کردن با رقیبی در سطح نیکاراگوئه، به‌‌مراتب بهتر از یک بازی درون‌تیمی برای بازیکنانی است که از هفته یازدهم به بعد لیگ برتر ایران، وارد اردوی تیم ملی شده‌اند. بدیهی است که بودن در شرایط مسابقه، برای بازیکنانی که جلسات متعدد تمرینی را سپری کردند، امری دلپذیرتر است.
در کنار این موارد، کی‌روش نیم‌نگاهی مختصر به لیگ برتر ایران هم داشته و علاقه‌مند است تعدادی بازیکن جوان را زیر نظر بگیرد. بازی‌گرفتن از جوانان در چنین دیدارهایی، می‌تواند بخشی از برنامه‌های بلندمدت این مربی باشد. آریا برزگر، امیرعلی صادقی، مهدی هاشمی‌نژاد و سامان تورانیان، تعدادی از بازیکنان کمتر‌شناخته‌‌شده‌ای بودند که فرصت اضافه‌کردن یک بازی تیم ملی و کنترل هیجان و استرس یک دیدار ملی را در اختیار داشتند. با مرور این اتفاق‌ها، بدیهی است که نتیجه این بازی و تلاش برای رسیدن به برتری پرگل، چندان برای کارلوس کی‌روش و کادرش اهمیتی ندارد. گو اینکه چنین موضوعی نافی نگاه محافظه‌کارانه کارلوس کی‌روش نیست. این موضوع هم البته باید منصفانه مورد نقد قرار بگیرد؛ چراکه سبک بازی تیم ملی در دیدار تدارکاتی مقابل اروگوئه، با وجود احتیاط، برای فوتبال ایران مثمرثمر بود و باعث رقم‌خوردن برد روحیه‌بخشی شد.
به هر روی، این نکات یک بخش دیگر هم دارد که شاید هرگز جایی به صورت رسمی عنوان نشود. ماجرا از این قرار است که بازی با نیکاراگوئه می‌تواند قدردانی از زحمات بازیکنانی باشد که قرار است از فهرست تیم ملی ایران خط بخورند. بسیاری از ستاره‌های اصلی ایران که قرار است در جام جهانی به میدان بروند، لژیونر هستند و همین امروز و فردا قرار است در قطر به تیم ملی ایران اضافه شوند. در چنین شرایطی، شاید بهترین کاری که کی‌روش می‌توانست انجام دهد، برگزاری یک دیدار تدارکاتی برای بازیکنان بزرگسالی بود که ممکن است در یکی، دو روز آینده، تعدادی از آنها را از فهرست کنار بگذارد. این پیام ارزشمندی برای آنهاست تا متوجه شوند به‌عنوان سرمربی، تمامی شرایط از لحاظ تمرینی و مسابقه را برای آنها فراهم کرده است.
