پایان ۴۲ سال همکاری
اسطوره همکاری سه نفر از پیش‌کسوتان عرصه سینما و رسانه به پایان رسید. سه سال پیش بود که با مرگ «مسعود مهرابی»، مدیر‌مسئول ماهنامه فیلم، یاران به‌جامانده «عباس یاری» و «هوشنگ گلمکانی» ماهنامه‌ای دیگر را با نام «فیلم امروز» منتشر کردند. حالا عباس یاری در متنی خبر از خداحافظی خود از این نشریه و این همکاری داده است.
اسطوره همکاری سه نفر از پیش‌کسوتان عرصه سینما و رسانه به پایان رسید.
سه سال پیش بود که با مرگ «مسعود مهرابی»، مدیر‌مسئول ماهنامه فیلم، یاران به‌جامانده «عباس یاری» و «هوشنگ گلمکانی» ماهنامه‌ای دیگر را با نام «فیلم امروز» منتشر کردند. حالا عباس یاری در متنی خبر از خداحافظی خود از این نشریه و این همکاری داده است.
تغییر سلیقه
او متن خود را با خداحافظی از رفقا آغاز کرده و تغییر سلیقه‌ها و دیدگاه‌ها را دلیل این جدایی دانسته است. او نوشته است: «با تأسف بسیار بعد از ۴۲ سال که عمر و جوانی‌ام را برای مشارکت در انتشار مجله فیلم کتاب سال فیلم، اینترنشنال، تقویم سینمایی مجله فیلم امروز و کتاب گذاشتم و امسال همچنین برای ساخت و تجهیز استودیوهای این واحد مطبوعاتی هزینه کرده بودم از آن جدا شدم. مجموعه فرهنگی آبرومندی که طی تمامی این سال‌ها در دام هیچ حزب و گروه و دسته و باندی نیفتاد و با آرامش و حمایت خوانندگان عاشق و نویسندگان صمیمی‌اش به راهش ادامه داد و شیفتگان بسیاری داشت. همه می‌دانند که در تمام این سال‌ها شخصا دنبال هیچ رانتی نبوده‌ام و ورود به کار شخصی و غیر‌مطبوعاتی خط قرمزم بوده است. به‌هرحال شریکم جناب گلمکانی اعتقاد دارند سلیقه و نگاه ما با هم جور نیست، چون زمانه عوض شده و باید شیوه اداره این واحد مطبوعاتی هم تغییر کند و ایشان در تمام زمینه‌ها شخصا تصمیم‌گیری کنند». او نوشته است: «حالا که بعد از چهل‌و‌دو سال خانه‌ام را ترک می‌کنم، وجدانم راحت است؛ چرا‌که همه می‌دانند با تمام وجود عمر و جوانی‌ام را در خدمت به این مجموعه و تربیت نیروهای کارآمد آن گذاشتم. البته ما در ابتدای بنیان‌گذاری فیلم امروز، مثل گذشته طی اقرارنامه‌ای متعهد شدیم که در امور معنوی و مالی آن شریک باشیم اما با گذر زمان نگاه شریکم به‌تدریج تغییر کرد و من هم برای آنکه سدی در برابر موفقیت‌های بیشتر این کانون خوشنام مطبوعاتی نباشم، قلبم را در خانه‌ام جا گذاشتم و بعد از چهل‌و‌دو سال از این کشتی پیاده شدم. در دوره اول فقط مرگ زنده‌یاد مهرابی و نگاه سیاسی وارث او باعث ترمزی در ادامه راه شد».
روزگار بمب و موشکباران
او در پایان آرزو کرده است «این واحد مطبوعاتی با کنار‌رفتن شریک سوم با مدیریت مستقل آقای گلمکانی موفق‌تر از گذشته به راهش ادامه دهد».
عباس یاری از خاطرات گذشته خود یاد کرده و نوشته است: «به دستان پرمهر شما که سال‌ها با شور و مهر در کنارمان بوده‌اید بوسه می‌زنم و به گذشته‌ای که در شرایط جنگ و موشکباران و بمب و تحریم و بی‌کاغذی و بی‌پولی با تمامی ناسازگاری‌ها مشکلات را پشت سر گذاشتیم، افتخار می‌کنم؛ هر‌چند همان زمان هم فشارهای کشنده‌ای را برای حفظ این مشارکت تحمل کردم و مانع فروپاشی آن شدم. اعتراف می‌کنم که این جدایی برایم مثل مرگ یکی از عزیزانم تلخ است، اما گویی یک پایان تلخ بهتر از تلخی بی‌پایان است».
تجربه ایرانی
برای بسیاری از علاقه‌مندان سینما ماهنامه فیلم یکی از تأثیرگذارترین نشریات و منابعی بود که ارتباط‌شان را با هنر هفتم برقرار می‌کرد. این نشریه از سال ۱۳۶۱ با نام دیگری فعالیت خود را آغاز کرد و در همه این سال‌ها تلاش داشت که جای خالی کمبودها را پر کند.
دست‌اندرکاران عرصه مطبوعات می‌دانند انتشار یک نشریه با سابقه‌ای چنددهه‌ای چقدر سخت و دشوار است. چقدر انرژی می‌برد تا بدون کمک نهادها و در بخش خصوصی پاگرفته و فراگیر شود. تجربه همراهی سه نام هوشنگ گلمکانی، عباس یاری و مسعود مهرابی می‌توانست برای ما این جای خالی را پر کند که امکان پایداری مؤسسات فرهنگی وجود دارد، اما حالا با شکست این تجربه سؤالات زیادی مطرح است؛ اینکه چرا مجلاتی مثل کایه‌دوسینما عمری 80ساله دارند و نشریات ایرانی خیر؟
یک معلم دلسوز
در توصیف عباس یاری می‌توان گفت که چقدر عاشق سینما و عاشق ماهنامه فیلم بود. همچون یک معلم دلسوز و هدایتگر برای جوانان فعالیت می‌کرد و دست آنان را می‌گرفت.
