بازی رادیکال‌ها با سرنوشت ایران
برای سومین بار، مجمع تشخیص مصلحت نظام قصد دارد دو لایحه پالرمو و CFT را بررسی کند؛ لوایحی که بیش از چهار سال است سرنوشت آنها در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. در‌حالی‌که بیشتر کشورهای جهان بدون دردسر به کنوانسیون‌های مالی بین‌المللی پیوسته‌اند، ایران هنوز درگیر تصمیم‌گیری درباره مسئله‌ای است که به بدیهیت روابط اقتصادی بین‌المللی مربوط می‌شود.
حسام عسگری
برای سومین بار، مجمع تشخیص مصلحت نظام قصد دارد دو لایحه پالرمو و CFT را بررسی کند؛ لوایحی که بیش از چهار سال است سرنوشت آنها در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. در‌حالی‌که بیشتر کشورهای جهان بدون دردسر به کنوانسیون‌های مالی بین‌المللی پیوسته‌اند، ایران هنوز درگیر تصمیم‌گیری درباره مسئله‌ای است که به بدیهیت روابط اقتصادی بین‌المللی مربوط می‌شود. پیوستن ایران به FATF و خروج از لیست سیاه، مزایای مشخصی دارد؛ بهبود روابط بانکی با برخی کشورها مانند چین، روسیه و هند، کاهش ریسک همکاری اقتصادی با ایران، جلوگیری از بهانه‌گیری‌های بین‌المللی و افزایش احتمال ورود سرمایه‌گذاری خارجی. درعین‌حال، باید تأکید کرد این اقدام، راه‌حل نهایی برای رفع تحریم‌ها نیست. تحریم‌های اصلی آمریکا همچنان پابرجا خواهند ماند، محدودیت‌های دلاری ایران برداشته نمی‌شود، صادرات نفت همچنان با چالش مواجه است و سرمایه‌گذاران بزرگ جهانی همچنان محتاط خواهند بود.
با‌این‌حال، پیوستن ایران به FATF یک پیام واضح به داخل و خارج از کشور دارد: اینکه دولت قصد دارد ایران را از لیست سیاه خارج کند و راه را برای مذاکرات احتمالی برای کاهش تحریم‌ها باز کند. خروج از لیست سیاه، اولین سیگنال مثبت برای جامعه ایران است؛ سیگنالی که می‌تواند کورسویی از امید را در فضای اقتصادی ایجاد کند. اما پرسش اینجاست که چرا ایران اساسا وارد لیست سیاه FATF شد؟ آیا اعضای مجمع تشخیص نمی‌دانستند که این اقدام چه خسارت‌هایی به کشور وارد می‌کند؟ آیا ارزش داشت کشور را به بهانه برخی شعارها و رقابت‌های جناحی، به نقطه‌ای برسانند که امروز فقط ما و کره شمالی در لیست سیاه این نهاد قرار داشته باشیم؟ وقتی ایران در لیست سیاه FATF قرار دارد و همکاری اقتصادی با آن یک «ریسک بزرگ» تلقی می‌شود، سرمایه‌گذار خارجی که هیچ، سرمایه‌گذار داخلی هم جرئت ورود به پروژه‌های بلندمدت را ندارد. در چنین فضایی، آینده اقتصاد ایران بیشتر از همیشه مبهم خواهد شد.
اگر اعضای مجمع تشخیص سال‌ها پیش وارد بازی رادیکال‌های داخلی در این زمینه نمی‌شدند، امروز نیازی به جلسه سوم یا حتی چهارم برای بررسی این لوایح نبود. برخی مخالفان تصویب این لوایح، همان‌هایی هستند که همیشه از منافع ملی هزینه کرده‌اند تا پروژه‌های سیاسی خود را پیش ببرند. نتیجه عملکردشان چیست؟ انزوای بیشتر ایران و قرار‌گرفتن در کنار کره شمالی! آیا این افتخار است یا توهین به مردم ایران؟ اکنون زمان آن رسیده که لجبازی‌های سیاسی کنار گذاشته شود. FATF ممکن است تمام مشکلات اقتصادی را حل نکند، اما تصویب‌نکردن آن، ایران را در بن‌بست عمیق‌تری فرو خواهد برد. منافع ملی مهم‌تر از انتقام‌گیری‌های جناحی است و اگر این لوایح باز هم رد شوند، مسئولیت تبعات آن مستقیما برعهده اعضای مجمع تشخیص و مخالفان خواهد بود.
