کرونا؛ زخمی تا همیشه

مناظره‌ها پایان گرفت، اما آنچه برای‌مان شفاف شد، برخی پشت پرده‌هایی است که سبب شده تا جان عزیزان‌مان از دست برود. کرونا و واکسن کرونا داغ دل ما را تازه کرده است. آن روزهایی که روزانه 700 نفر در ایران کشته می‌شدند. آن روزهایی که صف طولانی دریافت جنازه عزیزان‌مان به کیلومترها می‌رسید. آن روزها که دربه‌در کپسول اکسیژن بودیم. آن روزها که مانده بودیم برای کدام عزیزمان اشک بریزیم، چندان نشانه‌ای از این سیاست‌های پنهانی نبود. حالا تقصیر را هر‌کس بر گردن دیگری می‌اندازد. هنوز یادمان نرفته است که بسیاری از پرستاران و پزشکان در شیفت‌های ۱۸ تا ۴۸‌ساعته کار می‌کردند. گاهی از خستگی کنار دیوار یا کف راهروهای بیمارستان از هوش می‌رفتند. گاهی روزها و هفته‌ها به خانه نمی‌رفتند. صدای گریه‌های آن خانم پزشک که فایلی منتشر کرد و درخواست کرد واکسن وارد شود، هنوز در گوش‌ها زنگ می‌زند. خیلی از آنها در این راه جان باختند. در این مناظره‌ها دریافتیم که علیرضا زاکانی یادش رفته است که نامش دومین نفر در فهرست دوهزار و 500‌نفره‌ای بود که درخواست کرد واکسن وارد نشود. قاضی‌زاده هاشمی خطاب به روحانی گفت: «شما دو هفته زودتر واکسن را وارد می‌کردید تا به اسم خودتان ثبت شود». و سعید جلیلی هم با نشان‌دادن روزنامه ایران گفت: «مگر اف‌ای‌تی‌اف حل شد؟ پس چرا واکسن را توانستیم بخریم؟» اما همه این صحبت‌ها در حالی بود که جواب بعضی سؤال‌ها با آنچه بیان می‌شود، فرق دارد. به گزارش خبرآنلاین در گزارش وزارت امور خارجه که در تاریخ ۶ شهریور ۱۴۰۰ در روزنامه جمهوری اسلامی منتشر شده، آمده است که «اولین مکاتبه دولت روحانی برای تأمین واکسن در دوران کرونا در ۴ مردادماه ۱۳۹۹ انجام شد که خروجی آن در گام اول ۲۷ میلیون دوز واکسن بود. گام دوم نهایی‌شدن ۲۰ میلیون دوز واکسن برای شهریور و گام سوم ۳۰ میلیون دوز واکسن بود». در بند ۹ این گزارش توضیح داده شده که «تا زمان نگارش این گزارش به بیش از ۲۷ میلیون دوز رسیده است؛ درحالی‌که ۲۰ میلیون دوز برای شهریور ماه و ۳۰ میلیون برای مهر و آبان نهایی شده که تلاش می‌شود در مهرماه دریافت شود». حالا معلوم می‌شود چه کسی برای ورود واکسن اقدام کرد و چه کسی آن را به نام خود کرد. هرچند انگار همه تلاش‌های پزشکان و پرستاران را فراموش کرده‌اند.